Lepel: rassen en keuzes

De naam van de schepper van de lepel kan niet worden genoemd - het is door de eeuwen heen verloren gegaan, maar dit bestek is ongetwijfeld in de oudheid uitgevonden en het is veel ouder dan een vork, die pas in de 17e eeuw wijdverspreid werd. De leeftijd van de lepel wordt bevestigd door een groot aantal populaire wijsheden, zoals 'een lepel is goed voor het avondeten', 'zeven met een bipod - één met een lepel', die in de oudheid door mensen zijn uitgevonden.

Een lepel is een keukengerei gemaakt van hout, plastic of metaal. Het dient om voedsel op te scheppen en over te brengen voor verdere absorptie. Tegenwoordig is het gebruik van een lepel echter niet beperkt tot dit - het staat bekend als een muziekinstrument, met behulp van dit bestek onderzoeken artsen vaak de keel en maken zelfs een cosmetische massage.

Elke lepel bestaat uit verschillende elementen:

• slurp - Dit is het basiswerkgedeelte van de lepel, dat direct wordt gebruikt voor het opscheppen en verplaatsen van het product;
• ondersteund - nodig om de structuur vast te houden en te beheren;
• trui - verbindt de werkende delen met elkaar.

Lepel - dit is een van de meest populaire bestek, dat is wijdverspreid over de hele wereld. Als u de etymologie gelooft, komt de definitie van "lepel" uit het "logboek", wat betekent "verdieping", "laagland", "ravijn", hoewel dit onderwerp momenteel als controversieel wordt beschouwd. Volgens sommige versies komt het woord 'lepel' van 'likken' of 'kruipen'.

De lepel werd veel eerder geboren dan de vork. Deze archeologen bevestigen dat zelfs in de 3e eeuw voor Christus. e. mensen gebruikten items die lijken op lepels in hun vorm. Latere lepels werden gemaakt van gebakken klei - in die tijd waren het scherven met handvatten. Na enkele eeuwen werden nobele materialen gebruikt om dit bestek te maken - de hoorns en botten van dieren, hout, natuursteen, zeeschelpen en zelfs een notendop. In het oude Griekenland en Rome waren de lepels gemaakt van brons en zilver.

In die tijd verschenen houten lepels in Rusland, die zelfs worden genoemd in het "Verhaal van vervlogen jaren" van de twaalfde eeuw. Lepels zijn wijdverspreid, en het werd beschouwd als een goede vorm om te bezoeken met hun bestek. In die tijd bestond er zelfs zoiets als een opvouwbare lepel.

In de Middeleeuwen werd metaal het materiaal voor de productie van lepels - vertegenwoordigers van aristocratische families gebruikten zilveren en gouden apparaten. In de 18e eeuw werden aluminium-apparaten erg populair, omdat dit metaal als zeer duur werd beschouwd. Zo kregen aan het hof van Napoleon tijdens ceremoniële recepties de meest gewaardeerde gasten lepels van dit specifieke metaal.

Aan het einde van de 18e eeuw kregen lepels een elliptische vorm, dichtbij de moderne.Voor dezelfde periode is verhoogde belangstelling voor de Chinese en Japanse cultuur kenmerkend. Een groot aantal voorwerpen die uit deze Aziatische landen werden meegenomen, zorgden ervoor dat de bewoners van de Oude Wereld interesse toonden voor theeceremonies - het was in deze tijd dat een theelepeltje verscheen. En nadat de Europeanen koffie hadden ontdekt, verspreidde zich een koffielepel. Dit is precies hoe een grote variëteit aan lepels, hun vormen en materialen die voor het maken van bestek zijn gebruikt, zijn ontstaan.

Barok maakte zijn eigen aanpassingen aan het ontwerp van keukengerei - het handvat werd iets uitgerekt door de lepel. Vermoedelijk was de reden voor dergelijke veranderingen de mode voor items als franjes en wijde mouwen.

In 1825 begon Saksen bestek te produceren uit Argentinië - een legering van nikkel, zink en koper. Dit metaal is visueel vergelijkbaar met zilver, maar het is meerdere keren goedkoper. Een paar jaar later begon het te worden gebruikt voor de productie van lepels in heel Europa. Het materiaal is nu beter bekend als Melchior en is een van de meest gewilde lepels in de productie tot op de dag van vandaag.

Aan het begin van de vorige eeuw was er een revolutionaire ontdekking van roestvrij staal, wat het begin was van een nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van bestek. De toevoeging van chroom verhoogt de duurzaamheid en duurzaamheid van het materiaal, terwijl het risico op corrosie tot bijna nul wordt verminderd.

Het moet gezegd worden dat veel legenden en overtuigingen worden geassocieerd met lepels.

Dus in de Renaissance werd besloten om op elke religieuze feestdag lepels van Christus te geven - ze werden apostolisch genoemd.

Van oudsher werden zilveren lepels aan kinderen gegeven toen de eerste tand verscheen. In het tsaristische Rusland werden ook lepels van dit edele metaal gegeven toen een kind het gymnasium binnenging en aan het einde van hun studie. In het eerste geval werd een dessertlepel gepresenteerd en in de tweede - een eetlepel.

Geschilderd houtgereedschap is altijd als een goed huwelijksgeschenk beschouwd. Er was een mening dat het huis van de jongeren een "volledige kom" zal worden en de echtgenoten nooit armoede en ellende zullen trotseren.

In Cambridge gaven studenten die een lage score in de wiskunde hadden gekregen een enorme lepel - deze gewoonte duurde tot het begin van de 19e eeuw. De oorsprong van deze ongebruikelijke traditie gaat terug naar de oudheid, toen het in Engeland gebruikelijk was om een ​​lepel als troostprijs te presenteren aan de persoon die het slechtste resultaat gaf in wedstrijden en prijsvragen.

Cambridge is niet de enige universiteit waarvan de tradities worden geassocieerd met lepels. Studenten van de universiteit van Kazan bijvoorbeeld, geloofden tot het begin van de vorige eeuw dat, om examens te halen, alle theelepeltjes in het huis de avond voor de test onder de boekenkast moesten worden geplaatst.

De beroemde Salvador Dali gebruikte een metalen lepel in plaats van een wekker. Hij nam het apparaat in zijn hand en legde een bord met blik op de grond. Zodra de kunstenaar begon te dommelen viel de lepel uit zijn handen en klopte op het bord met een hard geluid, dit stelde de kunstenaar in staat om snel wakker te worden en de droom te herinneren die hij had. Men denkt dat dit hem heeft geholpen om zijn beste doeken te maken.

Lepels zijn gemaakt van verschillende materialen - er zijn tin-, titanium-, siliconen-, koper- en kunststofproducten. Een van de meest voorkomende deze dagen zijn de volgende.

• Roestvrij staal - Dit is de beste optie voor dagelijks gebruik. Lepels die van dit materiaal zijn gemaakt, zijn niet roestig, gemakkelijk te wassen en niet saai na verloop van tijd. Deze producten zijn van hoge kwaliteit, praktisch en redelijk betaalbare prijs.

• Chroom-nikkelstaal - Een andere goede optie, die na verloop van tijd zijn aantrekkelijkheid niet verliest.Ze onderscheiden zich van roestvrij staal door een gouden glinsterende glans. Dergelijk bestek wordt ook gebruikt als alledaags gebruiksvoorwerp.

• aluminium - ooit populair, maar vandaag wordt praktisch niet gebruikt voor de vervaardiging van lepelsmateriaal. Het feit is dat het uiterlijk van het metaal niet bijzonder aantrekkelijk is, bovendien kunnen dergelijke lepels gemakkelijk buigen en slecht worden gewassen. De kosten van dergelijke apparaten zijn echter erg laag, wat hun populariteit in de Sovjet-catering verklaart.

• hout - dergelijke lepels worden tegenwoordig vaker gebruikt als een folk muziekinstrument, in de keuken kunnen ze worden gebruikt, behalve als een onderwerp van decor.

• keramiek - deze optie wordt eerder decoratief en als cadeau genoemd. De kosten van dergelijke dingen zijn hoog, omdat ze als bestek alleen in dure restaurants worden gebruikt, meestal in Aziatische restaurants.

• plastic - gebruikt voor de productie van wegwerpapparaten en wandelopties.

• zilver - mooi en duur materiaal dat speciale zorg vereist. Als zilver niet goed wordt bewaard, verliest het zijn kleur, wordt het donker en kan het worden bekrast. In voorgaande jaren diende bestek gemaakt van dit metaal als een indicator van de gezinsstatus, een teken van de aristocratie van het gezin en financieel welzijn.

• pleetzilver - deze lepel met zijn aantrekkelijke uiterlijk is goed in staat om te concurreren met zilver. Na verloop van tijd wordt het metaal donkerder, terwijl het bijna onmogelijk is om het terug te brengen naar zijn oorspronkelijke vorm.

Afhankelijk van de bestemming zijn de lepels heel verschillend, maar conventioneel zijn ze verdeeld in twee groepen - de hoofd- en hulpstukken.

Het belangrijkste bestek omvat het volgende.

• Eetkamer - Dit apparaat wordt gebruikt voor het eten van soepen en andere voorgerechten, evenals pap van diepe gerechten. Het volume van een eetlepel - 18 ml.

• dessert - het wordt gebruikt voor het gebruik van ijs, cakes, pasteien, souffles en andere desserts van kleine borden en ijskommen. Deze lepels kunnen ook worden gebruikt bij het serveren van soepen, maar alleen als ze in kommen worden gegoten. Het volume van de dessertlepel maakt 10 ml.

• Theekamer - zoals de naam al aangeeft, is zo'n apparaat nodig om suiker in een kopje thee te roeren, soms kan het dessertfuncties hebben. Het volume van het apparaat is 5 ml.

• Koffieshop - onmisbaar voor liefhebbers om te genieten van lattes en andere populaire koffiedranken. Het volume is twee keer minder dan thee - slechts 2,45 ml.

Hulplepels bevatten dergelijke.

• bar - het wordt gekenmerkt door de spiraalvormige of verlengde handgreep met een kegel of een bolvormige punt. Zo'n apparaat wordt gebruikt voor het maken van cocktails, het mengen van ingrediënten en het verwijderen van bessen en fruit. De bal is nodig voor het kneden van dezelfde bessen of, bijvoorbeeld, specerijen.

• bouillon - Een lepel is nodig voor het eten van vloeibare maaltijden. Meestal heeft het een vrij complexe vorm. Zo'n apparaat is populair geworden in Aziatische restaurants.

• Voor absint - Deze lepel onderscheidt zich door een complexe krullende vorm. Meestal leggen ze er een stuk suiker op en schenken ze er absint bovenop.

• Voor fruit - zijn uiterlijk, dit stuk keukengerei lijkt op een gewone eetlepel, maar er zijn inkepingen langs de randen, waardoor het handig is om het vlees van de kiwi en sommige citrusvruchten te plukken.

• Voor olijven - Met deze lepel kunt u olijven van ingeblikte goederen verwijderen met maximaal gemak. Zo'n apparaat heeft een lange handgreep en een klein gaatje om de vloeistof af te tappen.

• Sousnaya - meestal wordt compleet geleverd met een sausboot, gekenmerkt door de aanwezigheid van een tuit en een langwerpige vorm.

Laten we stilstaan ​​bij de selectie van producten voor maaltijden.

Houten apparaten zijn natuurlijk heel elegant, maar als bestek voor dagelijks gebruik passen ze niet. Deze lepeltjes absorberen vocht, ze zijn van korte duur en er zijn ongemakken. Dergelijke apparaten zijn optimaal tijdens visreizen met vissoep, en in de omstandigheden van stadsappartementen is het beter om de voorkeur te geven aan andere materialen.

Aluminiumlepels zijn nu te vinden, misschien alleen in het huisje of bij de grootmoeder in het dorp. Nu voor de aankoop van dergelijke apparaten, geen enkele zichzelf respecterende hostess - ze zijn onesthetisch en onpraktisch, bovendien hebben sommige experts de schade van dit metaal gesuggereerd.

Roestvrij staal is de beste optie voor dagelijks gebruik, maar wees voorzichtig - Chinese fabrikanten gebruiken vaak staal van lage kwaliteit in de productie, daarom kunnen dergelijke apparaten op zijn minst van korte duur zijn, hoogstens - gevaarlijk voor leven en gezondheid.

Luxe bestek is gemaakt van nikkelzilver, een legering van mangaan, nikkel en koper. Meestal zijn dergelijke apparaten bovenaan bedekt met goud of zilver.

Exclusief keukengerei gemaakt van zilver. Dergelijke apparaten zijn duur, dus het is belangrijk om niet te worden verward met de kwaliteit van de gerechten die worden aangeboden in winkels.

We geven enkele aanbevelingen over de keuze.

• Besteed aandacht aan de glans van de lepel. Afhankelijk van de markering van het gebruikte staal, kan het wit of grijsachtig zijn. Het ontbreken van glans geeft meestal aan dat het staal niet is gepolijst of een legering van slechte kwaliteit heeft gebruikt.
• Onderzoek de randen van het apparaat en loop eroverheen met uw vingers. Als u oneffenheden en bramen opmerkt, aarzel dan niet om te kopen, want het gebruik van dergelijke lepels is niet alleen lelijk, maar ook onveilig voor de gezondheid.
• Lepels van hoge kwaliteit moeten worden verdikt, anders worden ze gemakkelijk vervormd als de gebruiker erop klikt.
• Houd de lepel in uw handen, schat de dikte ervan. In overeenstemming met de norm, zou het moeten variëren van 1,5 tot 4 mm, als het product al bestaat - het is onwaarschijnlijk dat het lang in uw keuken zal blijven.
• Het belangrijke punt is de ponsdiepte.. Als je een apparaat hebt met een bijna plat brood voor je, dan, met een hoge mate van waarschijnlijkheid, zijn consumptiegoederen uit China voor je, eten van dergelijke gerechten is bijna onmogelijk. Normaal gesproken moet de diepte van het bestek 7-10 mm zijn.
• Snuffel het - u zou geen buitenlandse geur moeten voelen. Sommige lepels hebben een uitgesproken geur van motorolie - van de aankoop van dergelijke producten is het beter om onmiddellijk te weigeren.
• Zorg ervoor dat u een hygiënecertificaat en een certificaat van overeenstemming aanvraagt ​​bij de verkoper. Het document moet de fabrikant, zijn adres en de naam van het merk bestek vermelden, bijvoorbeeld de Pavlovskaya-lepel.

Om ervoor te zorgen dat de lepels je lang van dienst zijn, moet je goed voor ze zorgen.

Opslag van roestvrijstalen apparaten levert geen problemen op - u hoeft ze alleen maar te ontdoen van voedselresten, te wassen met speciale afwasmiddelen en zachte sponzen te gebruiken. Het gebruik van schurende verbindingen en metalen borstels is toegestaan, ze zullen de kwaliteit van producten niet aantasten, maar hun uiterlijk zal minder esthetisch worden.

Als een dergelijke lepel te lang in zout water ligt, kunnen er regenboog- of donkerbruine vlekken op het oppervlak verschijnen, die gemakkelijk kunnen worden verwijderd met een zwakke oplossing van citroenzuur.

Producten met plastic handgrepen zien er erg indrukwekkend uit, maar er is één groot "maar" - plastic slijt snel, vervormt en krast, en vuil wordt vaak in krassen gestopt. Om met het reinigen van dergelijke apparaten om te gaan, zal de vaatwasser helpen. Het moet worden ingeschakeld voor modi met lage temperaturen, anders verliest het plastic zijn vorm.

De zorg voor zilveren en nikkelzilveren apparaten doet denken aan sieraden. Na elk gebruik moeten dergelijke apparaten worden gespoeld in een soda-oplossing (50 g per liter warm water). Van tijd tot tijd moeten lepels worden verwerkt met speciale reinigingspasta's, oplossingen en servetten.

Als alternatief kunt u folk remedies gebruiken. Zeer efficiënt ammonia - Zijn 10% -oplossing wordt in een kom water gegoten en 10-15 minuten ondergedompeld in bestek, daarna grondig gewassen en met een doek droog geveegd.

Een andere interessante methode omvat het gebruik van frisdrank. Om dit te doen, lost u 2 eetlepels poeder op in 500 ml water en legt u het vuur aan. Zodra het water kookt, moet je er een paar stukjes voedselfolie in gooien, en dan de lepels 15-20 minuten laten staan.

Er is een mening dat zilver- en nikkelzilver-apparaten moeten worden gereinigd met tandpoeder - dit is een grote fout, omdat bij gebruik van dergelijke gereedschappen microscheuren op hun oppervlak verschijnen en vuil daarin vast komt te zitten, waardoor de lepels hun uiterlijk verliezen. Strikt onaanvaardbaar gebruik van chloorbevattende fondsen. Dit element versnelt de oxidatie van zilver vele malen, waardoor kookgerei niet alleen lelijk is, maar ook schadelijk voor de gezondheid van de gebruiker.

Zie de volgende video over het reinigen van lepels van roestvrij staal.