Tafellepels: beschrijving, volume en soorten

De eerste vermelding van de lepel als onderwerp voor maaltijden werd gevonden in oude manuscripten van meer dan drieduizend jaar oud. In Europa werd dit bekende apparaat voor een maaltijd geserveerd van een reis naar Engeland door prins Vladimir Vsevolodovich Monomakh in 998 na Christus. Om de cultuur op Europees niveau te brengen, kregen boeren en gewone mensen in Rusland de opdracht om de hoofdgerechten en koteletten, pap, vlees en ander voedsel niet met hun handen te eten, maar alleen met behulp van bestek (lepels, mes of vork).

Ieder van ons neemt een eetlepel op, zittend aan een tafel, minstens 3 keer per dag, zonder na te denken over de oorsprong van deze oude "werktuig voor het eten van voedsel aan tafel". Dit vertrouwde keukenaccessoire voor de laatste duizend jaar is ons bewustzijn stevig binnengedrongenDaarom worden veel mensen tijdens het samenstellen van een lijst met basisbehoeften voor een meerdaagse wandeltocht in de eerste plaats een eetlepel genoemd.

De afwezigheid van een tafelgereedschap in de zak van een rugzak, die werd ontdekt bij aankomst in het huisje, in een tent aan de oevers van een rivier of meer, op een stop in het bos of op een jacht in de open zee, roept Robinson Crusoë op op een onbewoond eiland. Dit zorgt voor een sterk psychologisch ongemak vanwege het reële vooruitzicht van het eten van vissoep, pap met vlees of erwtensoep van een campingpot met een beker, mok, glas in de struiken van een roestig blik en andere geïmproviseerde middelen.

Historici, taalkundigen en archeologen geven de volgende wetenschappelijke beschrijving van dit eenvoudige armatuur voor een maaltijd: "Een lepel is een bestek dat naar buiten toe eruit ziet als een kleine platte langwerpige beker (schep) waaraan een handvat of handvat is bevestigd".

In het verklarende woordenboek van V.I. Dahl wordt een eetlepel beschreven als "een instrument voor het bakken, voor het eten van vloeistoffen".

Het is iets moeilijker om een ​​kleine hoeveelheid (tot 50 gram) bulk of vloeibare producten nauwkeurig te meten. Afhankelijk van de consistentie van de ingrediënten die zijn opgenomen in het recept, om een ​​kleine hoeveelheid bulk of vast voedsel en vloeistoffen (olie, azijn, siroop, pekel) te meten volgens het recept gebruiken thuiskoks de volgende beschikbare hulpmiddelen voor gewicht en volume voor verschillende soorten producten:

1. vaste producten (boter, margarine, reuzel) - door het stuk dat met het mes is gesneden te wegen op de schalen;
2. bulkproducten (zout, suiker of andere stoffen) - een snuifje (de hoeveelheid van een stof tussen drie strak geperste vingers van de rechterhand), een glas, wegen, eten, dessert of theelepeltje;
3. vloeibare producten (siroop, pekel) - een gefacetteerd glas, een liter pot, een eetlepel of een theelepel, het aantal druppels.

Professionele koks gebruiken tafel, dessert en theelepels tijdens het koken volgens het recept, als referentiestandaard voor het meten van de hoeveelheid bulk en vloeibaar voedsel, samen met een snuifje, een glas en elektronische weegschalen.

Huisvrouwen, professionele koks en koks, die regelmatig koken met hun eigen handen en paddenstoelen, fruit en groenten bewaren volgens recepten voor de winter, zijn zich goed bewust van een eetlepel, als een geïmproviseerd keukenapparaat voor het meten van het gewicht van individuele bulk of vloeibare ingrediënten (zout, kristalsuiker, tafelazijn). , zonnebloem- of olijfolie, specerijen en vele andere) volgens het recept.

In Europese landen worden drie soorten lepels gebruikt voor maaltijden. Samen met de grootste in termen van capaciteit van de eetkamer, worden dessert en theelepels gebruikt tijdens het feest. Ze zijn ook bedoeld voor het eten van dessert-, mousse-, gelei-, bouillon-, vlees- en vloeibare gerechten.

Naast de gebruikelijke eetlepel gemaakt van roestvrij staal of de legering van het International Scientific Center (nikkelzilver, nikkel, zink), vertrouwd voor iedereen van jongs af aan, waarmee alle mensen dagelijks vloeibaar en vast voedsel eten terwijl ze aan tafel zitten, voor de lange geschiedenis van de mensheid zijn heel wat variëteiten van dit oude instrument voor andere hulpdoeleinden uitgevonden en vervaardigd:

1. eetkamer - voor de eerste en tweede warme gerechten;
2. soep - gemaakt van roestvrij staal 18/10, heeft een afgeronde diepe schep en een handvat van 18 centimeter lang om de vingers te beschermen tegen brandwonden bij het eten van warme soep;
3. thee - met een verwijderbare zeef voor het zetten van thee;
4. musical - om geluiden uit oude strijkinstrumenten te halen;
5. portie - voor het verpakken van ijs in wafelbekers;
6. bar - met een lange steel voor het maken van een cocktail;
7. koffie - voor de dosering van gemalen natuurlijke koffie;
8. decoratief - gevernist met een patroon of ornament;
9. voor het verspreiden van rode en zwarte kaviaar op een sandwich;
10. zilver van zilverwerk;
11. verguld, bedekt met een dunne laag bladgoud;
12. voor de bereiding van gebeitst en gezouten olijven voor een bijgerecht of een cocktail;
13. voor het eten van gekookte hardgekookte en zachtgekookte kippeneieren;
14. dimensionaal - voor de dosering van ingrediënten in kookrecepten;
15. bedacht - in de vorm van een spatel met zeldzame figuurtanden voor het snijden en serveren van cake, mousse en pudding op de tafel;
16. voor de bereiding van alcoholische cocktails zoals absint;
17. souvenir, gelakt, gedessineerd of versierd (niet gebruikt voor maaltijden).

De beroemdste variëteiten van de oude "gereedschappen", die door de mens in het proces van evolutie zijn uitgevonden, worden als verschillende hoofdgroepen van producten beschouwd.

Nikolai Gavrilovich Chernyshevsky, een bekende revolutionaire en utopische filosoof, zag toen hij de aluminiumlepel voor het eerst zag, een profetische zin dat dit metaal bestemd is voor een grote toekomst.

De excessen en repressies van Stalin vulden de gevangenissen met onschuldige mensen die in diepe mijnen tot aan de taille stonden in koud water, ontgonnen aluminiumerts (bauxiet) met een houweel en een schop. Tegen lage kosten werd elektrolytisch aluminium gesmolten uit bauxiet uit elektrolyseovens, waaruit lichtgewicht machineonderdelen werden gemaakt, evenals lepels, vorken en schalen voor zichzelf en voor miljoenen Sovjetburgers, waarvan de overgrote meerderheid werd gevoed in goedkope Sovjetkantines. Volgens statistieken werden er in 1937 ongeveer 10 miljoen aluminiumlepels en dezelfde hoeveelheid aluminiumvorken geproduceerd.

De revolutionaire technologie van zuurstof-omzetter staalsmelten uit ijzererts heeft de kosten van staalproducten sterk verminderd. Aluminium vorken met gebogen en gedraaide tanden in de jaren '70 van de vorige eeuw in de Sovjet-kantines vervangen stalen bestek met het label "roestvrij" op het handvat.

Voor weerstand tegen corrosie en mechanische stress (vertegenwoordigers van de intelligentsia van de arbeiders-peasant, zittend in de eetkamer, opende de handvatten van lepels en vorken van roestvrijstalen deksels op halve liter glazen flessen met limonade en bier) in een partij staal waaruit lepels en vorken werden gemaakt, een kleine de hoeveelheid nikkel zilver, nikkel en zink. Op het lange handvat van lepels kunnen messen en vorken van "verbeterd" staal worden beschouwd als een langwerpige stempel met kleine letters "ISTC".

In een vorm en kopieën kopieert een stalen lepel. Gemaakt van hittebestendig plastic met bacteriedodende componenten toegevoegd aan plastic. Het kan niet worden gebruikt voor warme voedingsmiddelen en dranken (thee, koffie, borsjt, soep, oor, kharcho, aza). Gebruikt in restaurants, cafés, bistro's en andere fastfoodrestaurants als wegwerpschotels.

Een herbruikbare lepel gemaakt van staal of hittebestendig plastic wordt elke dag thuis gebruikt. Volgens hygiënische normen moet deze tool voor voedsel een aantal eigenschappen hebben:

1. reageer niet met organische zuren;
2. hebben een hoge mechanische buigsterkte;
3. handhaven van de temperatuur van kokend vet, thee of koffie en vaatwasserverwerking;
4. weerstand tegen organisch zuur, alkali, synthetische detergentia;
5. geen afgifte van schadelijke stoffen (fenol, tolueen, benzeen) bij contact met voedsel.

Het heeft een eenvoudig primitief ontwerp, gemaakt van dun thermoplastisch materiaal. De lage prijs is exclusief ontsmetting in de vaatwasser en hergebruik. Eenmalige lepel kan niet worden gebruikt voor warme koffie of thee.

De capaciteit van een eetlepel (in tegenstelling tot een glas) wordt bepaald door het land waar het wordt geproduceerd. Een eetlepel in Europese stijl (20 gram) bevat maximaal 18 ml (milliliter) vloeistof (de hoeveelheid vloeistof in een lepel is afhankelijk van de dichtheid), 30 gram keukenzout, 25 gram kristalsuiker, ongeveer 12 gram gedroogde bakkersgist.

De vereiste hoeveelheden producten en hun hoeveelheid in elk recept worden aangegeven in gram of in het aantal eetlepels. Het is handiger voor een thuiskok om als maat een 100 gram glas of een eetlepel te gebruiken, omdat een eetlepel en een glas bijna altijd bij de hand zijn, in tegenstelling tot precieze elektronische schalen met een klein meetbereik.

Op basis van de situatie gebruiken veel "thuiskoks" de tabel met gewicht aan bulkproducten in 1 eetlepel en meten ze het vereiste aantal eetlepels met of zonder bovenkant. Hieronder vindt u een uittreksel uit de tabel voor de belangrijkste productsoorten. De teller geeft het gewicht van het product in de schalen aan in een eetlepel zonder bovenkant, in de noemer met de bovenkant.

Veel eten in één eetlepel:

1. tarwemeel van de hoogste klasse - 20/30 g;
2. kristalsuiker van de eerste of hoogste klasse - 20/25 g;
3. poedersuiker - 22/28 g;
4. zout "Extra" (fijn) - 22/28 g;
5. steenzout - 25/30 g;
6. Zuiveringszout (natriumbicarbonaat) - 22/28 g;
7. gepolijste rijst - 15/18 g;
8. gemalen koffie - 15/20 g;
9. vloeibare honing - 25/30 g;
10. gegranuleerde gelatine - 10/15 g;
11. droge bakkersgist - 8/11 g;
12. cacaopoeder - 20/25 g;
13. gemalen kaneel - 15/20 g;
14. citroenzuur (kristallijn) - 12/16 g;
15. bronwater - 18 g;
16. azijn 9% - 16 g;
17. volle melk - 18 g;
18. plantaardige olie - 16 g;
19. Gebakken Margarine - 15 g.

Moderne eetlepels voor het eten worden uit de MNC-legering (nikkel-zilver is een koper-nikkel-zink-legering) gesmolten. De dikte van de zilverdepositie van producten van de ISC is 24 micron. Legering samenstelling:

1. Ni (nikkel) - 15%;
2. Zn (zink) - 20%;
3. Cu (koper) - tot 100%.

Van de andere soorten (thee, dessert, groot en klein), is een eetlepel klassieke vorm anders in grootte en capaciteit. Een empirische (empirische) methode werd gebruikt om een ​​verband af te leiden tussen de capaciteit van een thee-, eet- en dessertlepel gemaakt van een MNC-legering voor schoon leidingwater:

1. 200 ml dunwandig glas - 16 eetlepels (12,5 ml water in 1 eetlepel);
2. glas dunwandig 200 ml - 20 dessertlepels (in 1 eetlepel 10 ml water);
3. dunwandig 200 ml glas - 40 theelepels (in 1 theelepel 5 ml water).

De inhoud van een eetlepel aluminium met een lengte van 192 mm is 10 ml water (25% minder dan staal), het eigengewicht van de lepel is 32 gram.

Volgens hygiënische normen kunnen zilveren 875 ° -monsters en zijn legeringen (nikkelzilver) worden gebruikt voor de vervaardiging van draagbare sieraden en producten voor het bewaren van voedingsproducten zonder coating van zink, nikkel of goudamalgaam. Bestek van zilver 925 ° monsters (technisch zilver) is noodzakelijkerwijs bedekt met een dunne laag goud, chroom, nikkel of zink om oxidatie in de lucht en de vorming van wateroplosbare verbindingen te voorkomen als gevolg van een chemische reactie met een zuur dat in voedsel zit.

Om verdonkering (oxidatie) van het oppervlak van lepels, messen en vorken van tafelzilver of nikkelzilver te voorkomen De volgende eenvoudige regels moeten worden gevolgd:

1. servies en bestek gemaakt van zilverwerk of MNT's moet worden bewaard in strak gesloten laden met fluwelen bekleding om zilver te beschermen tegen aanslag;
2. doe een pakje silicagel in elke doos met bestek om vocht te absorberen, of verpak items in aluminiumfolie;
3. aangetaste producten moeten worden uitgespreid met een dunne laag tandpasta of een mengsel van tandpoeder met alcohol en gepolijst met een zachte wol of flanellen lap;
4. bij het verwijderen van verduisterde plaatsen kan puimsteen, schuurlinnen of schuurpasta niet worden gebruikt - dit kan de dunste uitwendige coating breken en leiden tot inname van grote hoeveelheden zilverzouten in levensmiddelen;
5. volledig donker voorwerp kan van oppervlakteoxidatie worden gereinigd met een mengsel van tandpoeder en zout met toevoeging van ammoniak;
6. Om de glans van de lepel, vorken en messen van zilverwerk te behouden, moet u ze regelmatig schoonvegen met een zachte wol of een flanellen doek en na het gebruik van bestek, moet u ze van voedselresten wassen en ze afvegen met een zachte doek.

Ook opmerkelijk is de oude methode om producten gemaakt van zilver en zijn legeringen te reinigen met behulp van tandpoeder en wollen of flanellen servetten. Een kleine hoeveelheid droog tandpoeder wordt op het servet gegoten en zilveren servies wordt voorzichtig schoongeveegd. Na het herstellen van de verloren glans wordt het bestek gewassen met kraanwater en droog geveegd met een servet.

Hoe kunt u zilveren bestek schoonmaken, bekijk dan de volgende video.