Setter: rassen, kleuren en inhoud

Setters zijn een populair hondenras uit het Verenigd Koninkrijk. Deze honden verschillen van hun verwanten met een gespierd en slank lichaam, lang haar en goed ontwikkelde jachtkwaliteiten. Dit artikel bespreekt de variëteiten en kleuren van setterhonden, evenals de kenmerken van hun inhoud.

Het verhaal vertelt dat de allereerste setters in de XV-XVI eeuw in Engeland verschenen. De eerste officiële vermelding van de setters werd gevonden in de 1576 Dogs of Britain. Het werd geschreven door een Engelse arts, John Kaus, die al in zijn volwassen jaren actief betrokken was bij het onderzoek naar het probleem van hondenpopulaties in Groot-Brittannië.

Voorouders van de setters worden beschouwd als Spaanse langharige politiedat werd de pionier van vele andere jachthonden. Met de verspreiding en ontwikkeling van de jacht in Engeland, was er een acute behoefte om honden te maken met uitsluitend jachtvaardigheden en uitstekende lichaamsbouw.

Het proces van het maken van een ras heeft meerdere veredelingsexperimenten ondergaan. Als het genetische materiaal van Spaniels als basis werd genomen, snelden greyhounds, honden, collie, zelfs poedels en retrievers er in de loop der jaren naar toe om bepaalde kwaliteiten te verbeteren. Experimenten over het verwijderen van grotere smerissen hebben geleid tot een bijna volledige verandering in de grootte van de hond. De nieuwe personen waren compleet anders dan de standaard spaniels, dus werd besloten om ze hun naam te geven - de setters.

De eerste individuen van de setters werden uitsluitend gebruikt voor het jagen op wildvogels. Een kenmerk van dergelijke honden was hun manier van op de grond liggen bij het detecteren van prooien in de buurt, deze techniek werd actief gebruikt voor de populaire jacht in die tijd met de hulp van gevangen netten. Tegelijkertijd begonnen deze honden actief te worden gebruikt bij klassieke jachtgeweren en schieten met vliegen en watervogels. Er wordt aangenomen dat de eerste exemplaren van dit ras zijn gemaakt als vervanging voor de windhonden en de vallen van vogels.

In de loop der tijd hebben de fokkers het perfecte resultaat weten te bereiken - de setters zijn ongelooflijk snelle, slimme en gevoelige honden geworden. Ze waren in staat om het spel op een afstand van enkele kilometers op te sporen en de richting van de jager aan te geven met behulp van een speciaal jachtrek, dat uiteindelijk pas aan het begin van de negentiende eeuw werd gevormd.

Sinds het begin van de 16e eeuw is het aantal pogingen tot broedplaatsen toegenomen om variëteiten van setters te creëren die meer aangepast zijn aan specifieke jachtomstandigheden. Dit, samen met de actieve verspreiding van setters door heel Europa, heeft geleid tot de creatie van verschillende variëteiten van dit ras. Soorten zijn niet zozeer geëvolueerd op basis van verschillen in uiterlijk, maar eerder vanwege de opkomst van nieuwe manieren van jagen en concurrentie tussen fokkers.

De ontwikkeling van zetters is te zien in de rassenexposities in de jaren 60 van de 19e eeuw (de eerste werd gehouden in Birmengem). Als bij de eerste tentoonstellingen setters van uitsluitend Engels ras werden gepresenteerd, dan in anderhalf jaar (ongeveer 1861-1862) 3 sets van setters namen deel aan de tentoonstellingen: Engels (of Laverak), Iers, Schots (of Gordon).

Het ras van honden is een setter vertegenwoordigd door verschillende variëteiten die enige verschillen hebben in standaard, temperament en jachtvaardigheden. Hieronder volgt een beschrijving van de belangrijkste kenmerken van de soortzetters in de vorm van een vergelijkende tabel.

Ongeveer dezelfde karaktereigenschappen zijn kenmerkend voor alle soorten setters.

Met betrekking tot hun familie en eigenaar blijven de setters altijd opgewekt, sociaal en goedmoedig. Ze volgen je niet op hun hielen, maar met belangstelling zullen ze je werk gaan volgen, ze zullen akkoord gaan met alle spellen en plezier, ze zullen onvoorwaardelijk bevelen en boodschappen gehoorzamen met goed onderwijs.

Bij het zien van vreemden of gasten, zullen ze geïnteresseerd zijn en zullen ze eerder sympathie tonen dan alertheid. Het vertrouwen van deze honden is zeer eenvoudig te winnen - ze houden van genegenheid, goodies en aandacht.

Ervaren fokkers worden geadviseerd om deze dieren niet alleen te laten met jonge kinderen. Setters zijn speels en houden van allerlei games, maar tot constante molestering en teasers zijn zeer negatief. Setters kunnen goed opschieten met kinderen ouder dan 8 jaar.

Als de eigenaar niet tijdig bepaalt wie de leiding heeft over zijn relatie, zal hij in de toekomst waarschijnlijk het probleem krijgen zijn autoriteit te vestigen. Verkeerd opgeleide setters groeien verbazingwekkend wispelturig, boos en onevenwichtig.

Setters delen de eigenaar en zijn familieleden niet graag met andere huisdieren. Ze willen dat alle aandacht altijd naar hen wordt gericht. Groot formaat, snelheid en opmerkelijke kracht geven hen een gevoel van straffeloosheid bij het kleineren van andere huisdieren.

Levensduur zetters varieert enigszins, afhankelijk van hun variëteit.

• Engels Lewellin's Setters of Setters leven gemiddeld van 11 tot 15 jaar;
• Iers rode setters leven van 12 tot 15 jaar, rood en wit - van 10 tot 13 jaar;
• Schots Setters gemiddeld niet leven langer dan 12 jaar.

Vergeet niet dat dit slechts algemene statistieken zijn - goede zorg, zorg en goede voeding kunnen de levensduur van uw huisdier met enkele jaren verlengen.

Zoals hierboven vermeld, zijn er vandaag verschillende officiële variëteiten van setters. Om hun verschillen van elkaar beter te weerspiegelen, moet u de geschiedenis van hun voorkomen raadplegen.

Moderne Engelse setters zijn afstammelingen van het oversteken van vele jachtrassen van Europese honden. De eerste exemplaren van dit ras werden in de 16e eeuw in Frankrijk gemaakt door de wijzers van het Spaanse en Franse ras te kruisen. Van de 17e tot de 18e eeuw was er een echte technologische bloei die de functionaliteit van jachtgeweren beïnvloedde.

De onofficiële pionier van het Engelse ras van de setters is Edward Laverak, die in 1825 actief begon met het fokken van een bepaald type jachthond. Het is door de activiteiten van Laveraka Engelse zetter en kreeg zijn niet-officiële tweede naam. De selectieonderzoeken van de fokker duurden ongeveer 35 jaar, waarbij de eerste ruwe standaard van moderne Engelse setters werd gecreëerd met behulp van harde selectie.

Deze honden waren extreem snel, intelligent en winterhard, ze waren ook perfect gefocust op het terrein, waren gehoorzaam en niet agressief tegenover andere honden. Naast de activiteiten van Laveraka zelf, nam zijn assistent P. Lewellin, die in de toekomst zijn concurrent werd, actief deel aan het creëren van deze setters. Later verwierven de door zijn assistent gefokte individuen hun naam - Lewellin's Setters.

Het genetische materiaal van de Engelse Setters was de basis voor de creatie van andere variëteiten van dit ras. Talrijke experimenten op de buitenkant en de kleur van deze honden leidden tot het verschijnen van mestizo. - personen met een niet-standaard kleur, een onevenredige lichaamsbouw, korte ledematen en een muilkorf.

Vooral jammerlijk beïnvloedden deze experimenten de individuen van de setters, die voor het eerst het grondgebied van Rusland betraden. Vanwege het gebrek aan ervaring in het fokken van jachthonden, kruisten Russische fokkers actief setters met lokale rassen. Het oorspronkelijke idee was om de Russische klimaatsetter sterker, duurzamer en minder veeleisend te maken, maar deze pogingen eindigden in een mislukking als gevolg van een ontoereikende hoeveelheid genetisch materiaal en stamboommonsters. Alle honden die op deze manier worden ontvangen, worden vandaag de "Russische" variëteit van setters genoemd.

Aan het begin van de achttiende eeuw bestonden de setters alleen als een algemeen ras met veel kleuren, variaties in grootte en uiterlijk, maar dit belette niet dat ze dol op fokkers op alle Britse eilanden. Velen van hen hebben besloten om deze rassen te standaardiseren - om in één geheel te passen om de raskwaliteiten te behouden.

Al van kinds af aan was de hertog hartstochtelijk bezig met jagen, en bezat hij ook een hele kwekerij van de Schotse Dirhaunds. Al snel stelde hij zich ten doel om een ​​apart ras van zwart-bruin type setters te creëren, maar met behoud van alle jachtkwaliteiten. Er is reden om aan te nemen dat, om individuen met deze kleur te creëren, de hertog de setters doorkruiste met de individuen van de dirhaunds. Het resultaat van deze experimenten was de volledige eliminatie van de witte kleur van de kleur van de setters, evenals de oprichting van een aparte kwekerij voor de Schotse setters.

Dankzij de activiteiten van deze fokker heeft een nieuw ras van setters brede acceptatie gekregen in heel Groot-Brittannië. Al snel werd het ras vernoemd naar de hertog - Gordon Castle Setter, maar het voorvoegsel "Castle" in de naam verdween in de loop van de tijd, waardoor dit ras van honden eenvoudig Gordon-setters werd genoemd.

De eerste individuele Gordon Setter was pas in 1842 in Amerika en het werd rechtstreeks gebracht van de kwekerij van de hertog van Gordon.Het is opmerkelijk dat de Schotse setters in 1884 een van de eerste rassen werd die door de American Kennel Club werden erkend. Dat is de reden waarom deze honden soms "Amerikaanse setters" worden genoemd.

Ierse setters verschenen veel later dan andere soorten van dit ras. Er wordt aangenomen dat deze honden afstammen van zwart-witte Engelse zetters, waaraan later bloed werd toegevoegd aan andere Europese jachthonden: Gordon-setter, Bloedhond, Ierse water-spaniels. Het resultaat van deze selectie was de creatie van Ierse setters met een rode kleur, maar de experimenten met het uiterlijk van de honden eindigden daar niet.

Opgemerkt moet worden dat er toen sprake was van een stilzwijgende rivaliteit tussen Ierse fokkers en jagers. Elk van hen streefde naar een meer originele kleur van zijn Ierse setter, wat leidde tot het verschijnen van verschillende rassenlijnen tegelijk. De meest voorkomende kleuren waren rood (met een donker gezicht) en rood en wit.

Ongeacht de kleur kregen Ierse setters een lijst met vereisten voor opname in de standaard: hard werken, gebrek aan angst voor water en geluid, harmonieuze kleine maten, robuust en gespierd lichaam, ontwikkelde zintuigen (vooral gehoor en geur), dik haar en ondervacht.

Dit leidde ertoe dat op een van de rasexposities in 1859 maar liefst 60 exemplaren van dit ras waren vertegenwoordigd. Een dergelijke haast leidde tot talrijke geschillen - de fokkers konden niet beslissen welke hond de standaard zou vertegenwoordigen. Het resultaat van deze geschillen waren slechts fokregisters over het bestaan ​​en fokken van individuen van dit ras, wat ook van groot belang was.

Iets later (in 1877) bereikten de Ierse Rode Stijlen het grondgebied van Amerika, waar ze een echte sensatie creëerden. Echter, met de populariteit van dit ras, verscheen het gevaar van het verdwijnen van zijn werkende kwaliteiten - veel Amerikaanse fokkers gaven de voorkeur aan de uiterlijke kenmerken, maar niet aan de jachtvaardigheden. Sterker nog, dit leidde tot de opkomst van twee verschillende soorten honden: werk- en showklasse.

Voordat u een puppyzetter van welke soort dan ook koopt, moet u vertrouwd raken met de standaard van een bepaald ras. Op ongeveer drie maanden oud zijn de puppy's van de setter volledig gevormd, zodat je hun externe gegevens kunt evalueren en niet in de toekomst op valkuilen kunt stoten.

Als je een puppyzetter krijgt voor jachtactiviteiten, dan Zorg ervoor dat je alle diploma's en prijzen van zijn ouders leest voor werkkwaliteiten.. Het is handig om de uiterlijke kwaliteiten van ouders in de ring te weten te komen. Daarnaast moeten de veterinaire paspoorten van ouders worden onderzocht om te zien of uw huisdier ziek en vatbaar kan zijn.

Let op de toestand van de kamer waarin een zwangere teef was, evenals plaatsen waar de pups zelf werden gehouden. Ontdek wat voedsel werd gegeven aan de teef en puppy's na hun geboorte. U zult dus overtuigd zijn van het nut van voeding voor puppy's, daarnaast zal het gemakkelijker voor u zijn om het dieet aan te passen aan de behoeften van uw huisdier. Zorg ervoor dat je vitaminesupplementen in de voeding van de jongezetter hebt.

De geselecteerde puppy moet zich actief, opgewekt en zelfverzekerd gedragen. Geef niet de voorkeur aan personen die ver in de hoek zitten en het eten niet aanraken. Volg zorgvuldig de bewegingen van de puppy, deze moeten vrij en actief zijn.

Inspecteer de staat van de vacht van het huisdier, deze moet droog zijn bij de geslachtsorganen en de anus, zonder kale plekken en doorligwonden. Bekijk de huidconditie - een puppy mag geen wonden, roodheid, jeuk hebben. De aanwezigheid van vlooien en luizen is een ander punt in het toezicht van de eigenaar van een huisdier. Overgewicht of, in tegendeel, uitstekende botten is een ander alarmerend signaal om na te denken over het kopen van een puppy.

Zoek voordat u koopt het aantal pups in het nest en geef ook aan hoeveel er zijn weggegooid. Het zal ook handig zijn om foto's te vragen van pups uit het afgelopen nest.

Zorg voor de integriteit van het pakket documenten bij het kopen van een puppy. Er moet een veterinair paspoort, metriek en stamboom zijn.

Let op hoe de puppyverkoper of kennelvertegenwoordiger zich gedraagt ​​bij pups en een teef. Je moet geen puppy's nemen van iemand die zich agressief en consumentvriendelijk gedraagt ​​in relatie tot honden - dit heeft onherstelbare schade toegebracht aan het karakter van de kinderen.

Gelukkig zijn setters niet echt kieskeurig als het op inhoud aankomt. Ze hebben een zeer warme wollen vacht, waardoor ze zonder bijzondere moeilijkheden op het terrein of privéhuis kunnen worden bewaard. Als in de muren van een klein appartement deze honden zich beperkt voelen, onthult de straat hun potentiële activiteit volledig. De ideale optie voor deze honden is een omheind terrein met een groot hek voor spellen en entertainment.

Deze honden worden niet aanbevolen om in kleine appartementen te houden. Het lichaam van de setters heeft voortdurend behoefte aan training en stress, zonder welke deze huisdieren passief en inactief worden. Op straat kan een setter heel wat problemen aan zijn meester bezorgen. - met de minste geur van straatvogels en dieren verliezen deze honden letterlijk hun hoofd en gehoorzamen geen enkele opdracht. Ervaren fokkers geloven dat deze honden niet zo veel verzadigd hoeven te zijn als een lange wandeling van 1 uur of langer.

Setters zijn ongelooflijk sociale honden. Ondanks hun externe onafhankelijkheid, houden ze ervan dicht bij de eigenaar te zijn en zijn ze erg verveeld in zijn afwezigheid. Probeer meer tijd te besteden aan gewone gesprekken met je hond - setters stellen het op prijs als ze op dezelfde manier met hem communiceren.

Een goede voeding is niet alleen een garantie voor een goede gezondheid en immuniteit, maar ook een vrolijke stemming bij een hond. Setters zijn niet kieskeurig over voeding, ze kunnen rustig zowel kant-en-klare feeds (niet noodzakelijk van de hoogste klasse) en natuurlijke producten verteren. De belangrijkste voorwaarde voor het voeden van zetters is een uitgebalanceerd en vitamine-rijk dieet.

Vlees, namelijk rundvlees, kip en kalkoen, moet altijd de basis zijn voor de voeding van setters. De belangrijkste voorwaarde hier - een kleine hoeveelheid vet erin. Bijproducten, rauwe zeevis en sommige soorten worsten zijn uitstekend als vervanging. Natuurlijk voedsel kan zowel in rauwe als in gekookte vorm worden geserveerd, maar in geen geval in de vorm van aardappelpuree. Vlees en vis moeten in kleine stukjes worden gesneden om een ​​goede beet te vormen.

Een belangrijk element van voedselzetters is de aanwezigheid van zuivel- en zuivelproducten in het menu. Deze omvatten kazen, kwark, kefir, yoghurt. In dit geval moet u rekening houden met de vetarme voedingsmiddelen met een kleine hoeveelheid suiker.

Als aanvulling op het hoofdgerecht moeten groenten aanwezig zijn in de voeding van de setters. Ze voorzien het lichaam van de nodige vitamines, laden de maag niet in en geven het huisdier energie voor de komende dag. Groenten zien er hier goed uit, wortels, paprika's, pompoenen, komkommers en bieten. Verse groenten zijn ook een goede aanvulling op elk gerecht, zoals peterselie, dille of sla.

In het dieet van een hond moet altijd natuurlijke pap op het water zitten: boekweit, rijst, havermout. Ter beschikking van de setters moet altijd een volledige kom schoon en zoet water zijn.

Het is verboden om bezetters producten te geven die schadelijk zijn voor een hond. Dit is elk menselijk voedsel (gerookt, zout, gekruid), alle snoep en bakkerijproducten.

Setters hebben een sterke en krachtige immuniteit, evenals dik haar met een dichte ondervacht, waardoor ze gemakkelijk tocht, lage temperaturen en zelfs vocht kunnen overbrengen.

Tenminste 1 keer per week moet worden uitgevoerd om hun oren te reinigen (die bij deze honden erg snel vervuild raken), de ogen wassen en de tanden poetsen. Je moet deze honden niet wassen met shampoos, hun wol houdt praktisch geen vocht vast, wat betekent dat een gewone lichte douche voldoende is na een intensieve wandeling. Vergeet niet om de klauwen van uw huisdier te volgen, bij afwezigheid van fysieke inspanningen en wandelingen, ze kunnen aanzienlijke schade aan zijn poten veroorzaken, dus u moet ze regelmatig afknippen.

Show rassen van setters hebben slechts een kleine aanpassing van de vacht nodig om een ​​verzorgd uiterlijk te geven. Als we het hebben over het houden van honden thuis, is het toegestaan ​​om een ​​kapsel bij de geslachtsorganen te hebben, evenals op de borst.

Wol is de enige factor waardoor veel fokkers niet bereid zijn om deze honden thuis te zien. Ondanks het feit dat deze honden maar een paar keer per jaar werpen, is er na hen overal in het appartement altijd een enorme hoeveelheid wol. Je kunt dit maar op één manier bestrijden - door regelmatig te kammen met behulp van zachte kammen met veel tanden of door te trimmen.

Vergeet niet regelmatig vaccinaties en preventieve bezoeken aan de dierenarts. Dit zal de hond redden van virussen en waarschijnlijke ziekten.

Een scherp en doordringende geest, evenals jachtvaardigheden, maken deze honden ideaal voor professionele training en training. De hoofdtaak van de gastheer in het onderwijs aan setters is om respect en gehoorzaamheid te bereiken, niet alleen tijdens de training, maar ook in het dagelijks leven. Deze honden hebben een stevige hand nodig die ze kan bedienen, zelfs als de hond in een opgewonden staat is. Om dergelijke autoriteit te installeren, is het raadzaam om de volgende acties te ondernemen:

• het huisdier zou pas na jou moeten beginnen te eten;
• de setter leren tijdens lange wandelingen niet van je weg te lopen;
• jij bent de eerste die eerst de kamer betreedt, dan het huisdier.

Als je eenmaal hebt toegestaan ​​dat de setter iets verkeerds doet, zal het in de toekomst geen aandacht meer schenken aan je remmingen met betrekking tot deze actie.

Neem geen toevlucht tot enige vorm van geweld, ontevredenheid alleen door intonatie of gebaren. Vergeet bij het uitvoeren van trucs niet om je huisdier aan te moedigen - hij zal een stimulans hebben om zijn vaardigheden te verbeteren.

Alle klassen met een setter moeten door één persoon worden geleid. In een maatschappij van verschillende trainers kunnen setters in verwarring raken en bevelen van de meest loyale en aanhankelijke richting naar hen uitvoeren. In de rol van dergelijke "goede coaches" zijn vaak kinderen die niet in staat zijn om hun superioriteit over het huisdier correct uit te drukken. Honden in gezinnen waar kinderen aan training deelnemen, worden vaak humeurig, rusteloos en ongehoorzaam.

Zie de volgende video voor meer informatie over de hondenrassensetter.