Tanatophobia: wat is het en hoe het te bestrijden?

Reizend door het leven, vaak op een zakelijke en soms zorgeloze manier, ontdekken we plotseling dat het "ijs" onder onze voeten dunner en dunner wordt. Voor sommigen wordt dit 'plotseling' fataal en pijnlijk en verandert in de angst voor de dood - tanatofobie. Andere, eigenzinnige persoonlijkheden overwinnen deze pijnlijke beproeving, tonen moed en ware kennis van zichzelf.

Bijna niemand zou er ruzie over maken dat de meest acute ervaring van de overgrote meerderheid van de mensen is angst voor de dood. Sommigen motiveert hij om te vechten en vormt een actieve levenspositie. Voor anderen wordt het een dodelijke en ernstige ziekte.

Angst voor de dood (thanatofobie) wordt in de regel geactiveerd in een omgeving die een bedreiging vormt voor het leven of de sociale status. Het onderwerp van de dood komt vaak naar voren wanneer een persoon serieus denkt aan de betekenis van zijn activiteit, in een situatie van professionele of creatieve crisis.

In deze context dacht Z.Parud paradoxaal dat hij verklaarde dat 'de wens voor het leven psychologisch gelijk is aan de last van het niet-bestaan'. Met andere woorden, in de menselijke psyche worden twee instinctieve krachten - Eros (creatieve liefde) en destructieve, vernietigende Thanatos - voortdurend geconfronteerd. Volgens Freud worden het gedrag en de activiteit van de mens bepaald door de onverzoenlijke strijd van deze twee krachten. Vandaar dat de ziekte "thanatofobie" wordt genoemd - een pathologische angst voor de dood.

Bewustzijn van hun sterfelijkheid is een zware en vaak ondraaglijke last. Een persoon begrijpt dat hij zal sterven met de tijd, maar op hetzelfde moment drijft hij deze gedachten van hem af. "Dodelijke" kennis wordt vervangen door psychologische bescherming in de perifere gebieden van het bewustzijn, en vaak diep in de sfeer van het onbewuste. Nachtmerries komen zelfs in een droom bij de patiënt.

In zijn pathologische vorm is de angst voor de dood een onhandelbare geestesziekte. De patiënt heeft de angst om constant te sterven, en vaak in de afwezigheid van een object dat een gevaar voor het leven vertegenwoordigt. Bovendien is zo'n verwachting van de dood niet passief van aard, het werkt in de vorm van een irrationele, pijnlijke en dwangmatige anticipatie op de dood.

In de wetenschappelijke literatuur zijn verschillende beschrijvingen van tanathobie te vinden, waaronder conventioneel 4 niveaus van angst voor overlijden.

• Op het somatische niveau ligt de ziekte in de angst voor lichamelijk lijden, pijn en het verschijnen van lichamelijke gebreken. Dodelijke vraag: "Wat gebeurt er met mijn lichaam als ik sterf?".
• Op het persoonlijke niveau is het individu bang om de controle over zichzelf te verliezen, totale eenzaamheid, minderwaardigheid en zijn eigen inconsistentie. "Wat gebeurt er met mijn geest en persoonlijke prestaties?"
• Op sociaal niveau wordt de angst voor het plotselinge verlies van geliefden en de onmogelijkheid van eerdere relaties pijnlijk gevoeld. "Wat gebeurt er in relaties met degenen die blijven en die vertrekken?"
• Op spiritueel niveau domineert de angst voor spoorloos uitsterven. Hopeloosheid en de onvermijdelijkheid van het hoogste hof als betaling voor hun zonden."Wat is de betekenis van sterven, dood, onsterfelijkheid?"

Want het persoonlijke niveau wordt gekenmerkt door een positieve relatie met depressie, grote angst en gebrek aan vertrouwen in hun mogelijkheden. Anomale, obsessieve anticipatie op een voortijdige dood grijpt het hele wezen van de patiënt, al zijn gedachten, waardoor de vreugden en mogelijkheden van een volledig leven worden beroofd.

Een dergelijke anticipatie draagt ​​niet bij aan de gezonde motivatie van het individu om productieve en redelijke veiligheidsfuncties uit te voeren in kritieke situaties. Bewustzijn, wil en denken van de patiënt verkeren in een verlamde staat, die niet verzwakt, maar vordert en de macht over de persoon versterkt.

In zekere zin is fobofobie ambivalent. Sommige tanatofobov ervaren paniek over de spanning, wachtend op hen na de dood. Een ander deel in de zwartste kleuren, trekt de laatste dagen van zijn leven.

Onderzoek naar de angst voor de dood laat zien dat dit verschijnsel vaker kenmerkend is voor mensen die de leegte en zinloosheid van hun eigen leven voelen. Mensen voor wie het leven vol is van een bepaalde betekenis, worden gekenmerkt door de perceptie van het leven als een zinvolle gebeurtenis, dus hun angst is minder uitgesproken.

Wat precies de oorzaak van thanatofobie is, is niet geïnstalleerd. De zieke mensen weten niet precies wanneer, wanneer ze bang zijn. Angst voor de dood, inherent aan elke persoon, gaat in een psychische stoornis na een bepaalde gebeurtenis, die een sterke en diepe indruk op hem had.

Psychiaters formuleren de 7 meest voorkomende oorzaken van de ontwikkeling van thanatofobie.

• De bron van angst is gelokaliseerd in religies die verschillende varianten van "leven na de dood" beschrijven en straffen voor "zonden" geven - afwijkingen van religieuze instellingen die in het leven zijn gepleegd. Hier wordt de angst voor de dood vervangen door de angst voor straf.
• De ziekte kan zich ontwikkelen als gevolg van de angst voor onzekerheid en onzekerheid. Mensen met een opleiding, onderzoekende en ontwikkeld intellect hebben een grotere kans om deze ziekte te ontwikkelen. De oorzaak van tanathobia kan een gevoel van hulpeloosheid van de geest zijn bij het proberen het mysterie van de dood te begrijpen.
• Iemands levenservaring en betekenis verwaarlozen tijdens een persoonlijke crisis, leidend tot de gedachte aan de waardeloosheid van het eigen wezen en de angst voor een onverwachte dood, waardoor iemand zich niet volledig kan realiseren. Gedachten dat een aanzienlijk deel van het leven al is geleefd, verergeren de situatie.
• Constant zelfonderzoek en vruchteloze reflecties op de betekenissen van het leven geven aanleiding tot existentiële angst. In het proces van persoonlijke degradatie of het ontbreken van enige vooruitgang, wordt de patiënt gestoord door de gedachte van niet-zijn die iedereen verwacht.
• Het pathologische verlangen om alles in iemands leven te onderwerpen aan de controle van een al te gedisciplineerd, pedant volk, staat voor een gebrek aan controle over het stervensproces. De fobie die is gevormd om deze reden is buitengewoon moeilijk te behandelen, omdat een persoon tegelijkertijd bang is voor zijn plotselinge dood, ongecontroleerde veroudering en het onvermogen om te beïnvloeden wat volgt op de dood.
• Vaak is de oorzaak van de ziekte verborgen in persoonlijke ervaring. Het impliceert: de dood van een familielid of de ervaring van het observeren van de zware uitsterving van een geliefde. Zulke gebeurtenissen kunnen ertoe leiden dat iemand het prioriteitenstelsel verandert: hij begint het leven scherper te voelen, voelt de vreugde van zijn bestaan ​​en tegelijkertijd de angst voor de gedachte dat hij ook geconfronteerd wordt met pijnlijke of plotse dood. De situatie kan verergeren door kinderen wiens leven afhankelijk is van de patiënt.Zulke tanatofoben proberen wanhopig langer te leven en tonen een grotere bezorgdheid voor hun gezondheid en angst voor ziekte. Te veel zorg voor zichzelf en de angst voor mogelijke catastrofen nemen extreem pathologische vormen aan.
• Een fobische stoornis kan voorkomen bij een overdreven emotionele persoon die onder de indruk is van informatie verzameld via internet, kranten of televisie. De angst voor de dood komt niet voort uit zijn pure vorm, een emotionele, individuele associatieve keten, inclusief mogelijke episoden uit oorlogen, terroristische acties, natuurrampen, enz., Leidt ertoe.

Dit psychologische proces gaat gepaard met een intense en agressieve presentatie door de media-informatiestroom over rampen, militaire schermutselingen, criminele gebeurtenissen en vormt een mening van angstige en verdachte mensen over zichzelf als een "risicogroep". Obsessieve gedachten over de dood zijn een direct gevolg van deze 'sociale hypnose'.

Vaak komt de angst voor de dood voor als een product van midlifecrisis, als resultaat van het bevrijden van een persoon van illusies, in de loop van een kritisch overzicht van zijn waardesysteem en de herstructurering van zijn wereldbeeld De stressvolle toestand bij elke morele crisis, met een onstabiele psycho-emotionele status, vormt de basis voor de ontwikkeling van obsessieve angst.

Vanuit het standpunt van sommige psychologische concepten is existentiële angst over het gevaarlijke erop volgende niet-bestaan ​​een natuurlijk verschijnsel in het proces van persoonlijkheidsontwikkeling. De essentie ervan ligt uiteindelijk in het feit dat iemand in een van de ontwikkelingsstadia voor een keuze staat - om te degraderen of vooruit te gaan. Een verstandige keuze voor een ontwikkelingsscenario leidt uiteraard tot filosofische reflecties - "wat is de zin van het leven".

Specifieke karaktereigenschappen en persoonlijkheidskenmerken, zoals accentuering, pedanterie, overdreven discipline, verantwoordelijkheid en make-up handelen als een definitieve basis voor de ziekte. Obsessief nastreven van een ideale activiteit draagt ​​bij aan de geboorte van een pathologische angst.

De angst voor de dood is een categorie van morele en ethische orde, wat duidt op de aanwezigheid van een zekere mate van volwassenheid en diepte van gevoelens.

De resultaten van wetenschappelijke studies suggereren dat onbeheersbare angst ontstaat op basis van de onstabiele psycho-emotionele status van een persoon, onder invloed van verschillende traumatische situaties, en wordt geassocieerd met de aanwezigheid van bepaalde fysiologische en karakterologische voorwaarden.

Typische tekenen van thanatofobie zijn onder voorwaarden verdeeld in drie groepen:

• fysiek - bevingen, drukken op hoofdpijn, hartritmestoornissen en snelle ademhaling, misselijkheid, overmatig zweten, gevoel van rillingen of koorts, storing van het spijsverteringskanaal, problemen in het genitale gebied;
• geestelijk - ongecontroleerde paniekaanvallen, een mengeling van echt en onwerkelijk, een pijnlijke reactie in het geval van het vermelden van de bron van angst, depressie, slaapstoornissen, afname van libidinal niveau;
• emotionele - ontwijken, vermijden van discussie over het onderwerp van de dood, angst, spanning, schuldgevoel, sterke en ongemotiveerde woede.

Mensen van de creatieve kant voelen de angst voor de afwezigheid van enig erfgoed na zich, en tonen een obsessie met de realisatie van hun superideeën. Deze patiënten worden gekenmerkt door: accentuering, egoïsme, koppigheid, immuniteit tegen kritiek en de mening van anderen.Al hun ervaringen en angsten zijn rechtstreeks gerelateerd aan hun persoonlijke ondergang.

Dit principe van selectieve correlatie met de trigger van de ziekte werkt voortdurend en productief.

In ernstige vormen wordt tanatofobie vergezeld door:

• weigering om met geliefden te communiceren en een geleidelijke vermindering van de communicatiecirkel;
• verlies van richtlijnen voor het echte leven en onvermogen om te werken;
• de vorming van een aantal andere psychosomatische manifestaties, disfunctie van de interne organen;
• verlangen om de vreselijke gedachten van alcohol of drugs te dempen.

Het atypische en vreemde gedrag van een tanatofoba begint de mensen om hem heen te merken, en een persoon die zich van zichzelf heeft teruggetrokken komt tot eenzaamheid, vaak met vervreemding, prikkelbaarheid en agressiviteit.

Onderzoeken van wetenschappers getuigen dat het onmogelijk is om de volledige angst voor de dood te overwinnen, om het te overwinnen, omdat het essentiële deel ervan onbewust aanwezig is. De mens is gedoemd om met deze sensatie te leven. De vraag is alleen in de intensiteit en het niveau van "dodelijke" manifestaties, vaak het overstijgen van de norm. In dergelijke gevallen wordt een fobofoob weergegeven gekwalificeerde behandeling.

Het hangt allemaal af van hoe flexibel en effectief de individuele psychologische afweer van een persoon werkt tegen de achtergrond van zijn persoonlijke en karaktereigenschappen.

Geneesmiddelen die worden gebruikt in de psychiatrie worden gebruikt voor palliatieve ondersteuning in ernstige gevallen. Geneesmiddelen kunnen het psychotherapeutische behandelingsprogramma dat voor de patiënt is ontworpen niet vervangen, gericht op het corrigeren van de ideologische attitudes van het individu.

Het omvat:

• identificatie van echte factoren die de ziekte veroorzaken;
• definitie van destructieve gedachteketens;
• vaststelling van nuttige en constructieve installaties;
• implementatie van een nieuw gedragsmodel.

Om deze reden combineren psychotherapeuten psychologische behandeling met medicatie. Gebruik van antidepressiva, bètablokkers, neuroleptica en andere medicijnen vermindert de ernst van fysieke symptomen, drastisch verminderen het niveau van paniekaanvallen en depressieve manifestaties.

Psychologie heeft als doel de identificatie en analyse van de oorzaken van fobofobie, de eliminatie van deze oorzaken en de ontwikkeling van de vaardigheden van de patiënt voor onafhankelijke, effectieve weerstand tegen de ziekte. Gebruik hiervoor technieken uit verschillende psychologische gebieden: cognitief gedrag, blootstelling, rationeel, etc. In de psychotherapeutische praktijk hebben ze zichzelf bekend en positief bewezen:

• confronterende techniek;
• beheer van interne "energie";
• stimulatie van adrenaline synthese;
• hypnose;
• desensibilisatie;
• neuro-linguïstische programmeertechnieken.

Deze methoden zijn ontworpen om de geest van een tanatofoba aan te passen, om vaardigheden van confrontatie van angst in een situatie van stress en verslaving aan angst te prikkelen. De patiënt leert hoe te ontspannen en zelfbeheersing, hoe hij reden en rationeel denken kan handhaven in een crisissituatie voor hem. Ontwikkeld en individueel werkprogramma met de patiënt.

De meerderheid van de patiënten met tanatofobie die naar een arts gaan, zijn zich bewust van de abnormale toestand van hun aandoening, omdat het simpelweg onmogelijk is om het leven voort te zetten met zo'n "last". De manieren om obsessieve angsten te overwinnen en los te komen van onderdrukkende gedachten zijn echter onbekend voor hen. Individuele tanathobes vertrouwen roekeloos alleen op 'wonderbaarlijke' pillen.

Een van de effectieve methoden om thanatofobie te behandelen is hypnose. Een dergelijke keuze is opportuun voor een aantal voordelen van zijn moderne technologie:

• veiligheid;
• troost;
• pijnloos;
• atraumatische.

Het alleen overwinnen van de tanofobie en de bijbehorende fobieën is alleen realistisch in het beginstadium van de vorming van de ziekte. Een persoon met vaardigheden voor introspectie, in staat om het moment te vangen waarop natuurlijke vormen van angst obsessief worden, kan een ziekte bestrijden en overwinnen. In andere gevallen is een beroep op een psychotherapeut aangegeven.

Het is nuttig om zorgvuldig te kijken naar het profiel van een persoon met een lage mate van angst voor de dood. Dit is precies de afbeelding om naar te streven:

• doelgerichtheid en levensdoelen (moet echt haalbaar zijn), het leven zinvol en concreet perspectief geven;
• het vermogen om je leven 'hier en nu' waar te nemen als een interessant, emotioneel rijk en betekenisvol verhaal;
• tevredenheid met de mate van zelfrealisatie in dit stadium van het leven;
• een sterke persoonlijkheid met een zekere vrijheid van keuze, zelfbeheersing, in staat om een ​​bestemming te bouwen in overeenstemming met zijn taken en ideeën over de betekenis ervan.

Patiënten met een hoge mate van doodsangst hebben tegenovergestelde kenmerken.

Dat is hoe Lomonosov, Repin, Suvorov, Lermontov, Tolstoj hun gedachten over hun vertrek namen, kalm en rationeel, en accepteerden de dood als een door de natuur veroorzaakt fenomeen. Ze vertrokken zonder paniek, zonder enig gevoel van verwarring.