Hypomanie: beschrijving, symptomen en behandeling

Vorige week was geweldig! Krachtige energie, veel ideeën en projecten, en allemaal te doen! Welke van hen moet je nemen? Zonder uitzondering zijn mensen sociaal, vriendelijk en ontvankelijk. Het leven is prachtig! Geïnspireerde ziel zweeft, zingt en verheugt zich! En plotseling is de recessie zwaar, modderig, aanhoudend. Hopeloosheid, depressie. Dus uitgesproken hypomanie: van totaal positief tot totaal negatief. De ziekte heeft zijn eigen symptomen en behandeling.

Hypomanie in de psychologie - een staat vergelijkbaar met manie, maar vloeiend in minder milde vormen. Gemanifesteerd in een relatief stabiele, hoge geest, af en toe, op de situatie, vergezeld van irritatie en woede. De aandoening duurt meerdere dagen en manifesteert de ernst van volledige tevredenheid, absolute productiviteit, een hoge mate van lading en activiteit.

Verschillen met manie zijn gebrek aan psychotische symptomen en toegenomen, soms behoorlijk productieve, efficiëntie en aanpassingsvermogen. Vaak kan het optreden als een fase van een bipolaire stoornis.

In overeenstemming met de formele definitie van de ICD-10 wordt de staat gekenmerkt door een overdreven positieve of prikkelbare houding, duidelijk atypisch voor een specifiek individu, die minstens vier dagen duurt.

dus, hypomanie als een affectieve stoornis is een latente vorm van manie die optreedt bij afwezigheid van uitgesproken opwinding. Tegelijkertijd is er geen duidelijke gedragsdesorganisatie of afwijkingen van de normen van het sociale gedrag van het individu, aangezien de symptomen van psychose (wanen, hallucinaties, enz.) Niet aanwezig zijn.

Stemmingsstoornissen werden ook waargenomen door Hippocrates (V eeuw BC), die hen verdeelde in melancholie en manie. Later, in het werk van E. Krepelin, werden deze aandoeningen toegeschreven aan manisch-depressieve psychose (TIR).

Rond de jaren 60 van de XX eeuw. een aantal wetenschappers merkte enige heterogeniteit van de groep van staten op, waarbinnen ze monopolaire en bipolaire vormen bepaalden. Later identificeerden psychologen twee soorten TIR:

• voor type 1 kenmerkende afwisseling van episodes van depressie en manie (sterk verheven stemming, leidend tot ernstige schendingen van het functionele lichaam);
• voor type 2, afwisselend depressies met alleen hypomanieën (zonder ernstige verstoringen) zijn kenmerkend.

Sinds 1990 zijn volgens ICD-10 3 graden van hevigheid van manie - hypomanie, manie in afwezigheid van psychotische symptomen, manie met psychotische symptomen - onderscheiden.

Het is opmerkelijk dat Ludwig van Beethoven, Virginia Woolf, Ernest Hemingway, Isaac Newton, Judy Garland, Robert Schumann en een aantal andere genieën aan bipolaire stoornissen leden.

Traditioneel wordt een gestoorde stemming als episodisch beschouwd, als de duur ervan ongeveer een week is.

Bij hypomanie beschouwen de meeste mensen die de aandoening ervaren zichzelf niet als ziek en gaan daarom niet naar artsen. Het is om deze reden dat betrouwbare statistieken van de aandoening afwezig zijn. Niet-herkende affectieve stoornis leidt tot een verslechtering van de situatie.

Voorbij de oorzaken van de aandoening het wordt gekenmerkt door aandoeningen van zowel de affectieve als de somatopsychische sferen. Een overschatte algemene toon, een gevoel van welzijn en overdreven optimisme komen overeen met een stabiele, vrolijke stemming. Eigen voordelen en excentriciteiten zijn overdreven, ideeën van topkwaliteit heersen, er is geen kritische zelfhouding.

Het proces van denken in zo'n persoon versnelt, spraak verliest zijn onderscheidend vermogen en expressiviteit. Onuitputtelijke energie en een zekere versnippering stimuleren het verschijnen van een emotionele opheffing tijdens de uitvoering van zelfs middelmatig en routinematig werk. De mens neemt enthousiast de implementatie van veel plannen op zich, zonder na te denken over de realiteit van hun implementatie.

De patiënt heeft een hoge drempel van vermoeidheid en weerstand tegen aanzienlijke stress. Verminderde behoefte aan rust en slaap. Tegelijkertijd kunnen somatische tekens domineren. Mogelijk verlengde aard van de aandoening.

In zijn cyclothymische perioden verloopt hypomanie voldoende duidelijk, met uitgesproken ups en downs van gemoedstoestand. In het geval van een langdurige optie, wordt opgemerkt uithoudingsvermogen beïnvloeden.

Met relatief gelijkmatige manifestaties van de stoornis kunnen tijdelijke somatopsychologische manifestaties optreden in de vorm van vegetatieve crises, vitale angsten, asthenie, enz. Vaker komt hypomanie voor in het kader van de bipolaire affectieve stoornis (BAR), waar deze meestal wordt vervangen door depressie, waarbij ofwel een continu continuüm ofwel cycliciteit wordt gevormd. De bipolaire vorm van de stoornis verschilt vaak in de vroege manifestaties (in de kindertijd of adolescentie) en in de chronische vorm van de cursus, die kan zijn:

• remitting (aflevering - remissie - aflevering);
• met dubbele fasen (één aflevering wordt onmiddellijk vervangen door de tegenovergestelde richting);
• ontelbaar (er zijn geen perioden van remissie tussen afleveringen).

Normale remissie treedt op bij een klein aantal patiënten. De ziekte kan in een meer uitgesproken staat veranderen - manie. De gemiddelde duur van afleveringen ligt in het bereik van 2 weken tot 2 maanden.

BAR verwijst naar ziekten die een handicap veroorzaken. Bovendien neemt bij bipolaire stoornissen het risico op zelfmoord aanzienlijk toe.

Er zijn verschillende soorten hypomanie:

• eenvoudig ("leuk");
• geïrriteerd of boos, expansief.

Afhankelijk van de bijbehorende persoonlijkheidsstoornis hypomanie:

• querulant (met de onweerstaanbare wens van de patiënt om te procederen, constant vechtend voor "geschonden" rechten);
• avontuurlijk (neiging tot avontuur);
• dysfore (prikkelbaarheid, vervangen door een gevoel van melancholie, spanning, neiging tot agressief gedrag).

Afhankelijk van het type invloed van hypomanie op de somatopsychische sfeer, is er ook een atypische hypomanie (euforische hypochondrie), waarvan de stroom gepaard gaat met een verhoogde gemoedstoestand en ongeremde activiteit gericht op het overwinnen van een denkbeeldige ziekte.

Op basis van de ernst van de symptomen uitstoten:

• pure (expliciete) vorm van hypomanie;
• verborgen hypomanie (gewiste vorm).

Er is ook de zogenaamde productieve vorm van hypomanie, waargenomen tijdens cyclothymia, die wordt gekenmerkt door onregelmatige mislukkingen van de "slaap-waakzame" cyclus en versnelling van ideatorprocessen.

Het optreden van hypomanie draagt ​​om een ​​aantal redenen bij.

1. Overmatige activiteit van de schildklier, gepaard gaande met verhoogde hormoonproductie. Bijdragen tot de afbraak van het postpartum syndroom en de menopauze.
2. Hypomanie-episodes verschijnen ook als een gevolg van de fase van voedselopwinding. De oorzaken kunnen anorexia of vasten zijn.
3. Het leidt tot de ziekte en het nemen van bepaalde geneesmiddelen (opiaten, baclofen, fenamine, captopril, bromkriptine, bromiden, cimetidine, cyclosporine, corticosteroïden, yohimbine, teturam, hallucinogenen).
4. In geval van abrupt staken van antidepressiva.
5. Met overmatig gebruik van stimulerende middelen (energiedranken, cocaïne, koffie, enz.).
6. Gevallen van organische hersenschade (infectieus en niet-infectieus van aard).
7. Bipolaire affectieve stoornissen (MDP), waarvan het voorkomen wordt gestimuleerd door erfelijke factoren en stress.

Symptomen van hypomanie zijn onder andere:

• atypisch voor de individuele verhoogde prikkelbare stemming die meerdere dagen aanhoudt;
• ongewone spraakzaamheid en een snel tempo van spreken;
• verhoogde niveaus van fysieke activiteit;
• verminderen van de behoefte aan rust en slaap;
• afleiding van aandacht;
• manifestaties van roekeloosheid en ontoereikend situationeel gedrag;
• abnormaal hoge graad van sociabiliteit en vertrouwdheidsepisodes van communicatie;
• toename van seksueel verlangen.

Verborgen vormen van hypomanie manifesteren hun uiterlijk door ontremming (in kindertijd en adolescentie), boulimie, nymfomanie en satiriasis. Waarschijnlijk afleveringen van hoge creatieve productiviteit, vergezeld van een gevoel van inspiratie.

Tekenen van hypomanie veroorzaakt door hyperthyreoïdie zijn tremor en het symptoom van Grefe ("het symptoom van de ondergaande zon"). Hypomanie gaat vaak gepaard met verhoogde eetlust.

Voor kinderhypomanie gekenmerkt door manifestaties:

• drukte en uitgesproken motorische ontremming;
• impulsiviteit;
• ongehoorzaamheid en ongewone koppigheid;
• grimassen;
• omhaal;
• neiging tot onbeleefde capriolen;
• moeilijk in slaap te vallen;
• een sterke toename van instincten en driften (gulzigheid, masturbatie).

De belangrijkste criteria voor het diagnosticeren van de aandoening zijn de aanwezigheid van een overmatig verhoogde of prikkelbare stemming gedurende ten minste 4 dagen.

Voor een betrouwbare diagnose worden tests gebruikt en minstens 3 symptomen uit de onderstaande lijst moeten worden geïdentificeerd als noodzakelijk en voldoende:

• hoge mate van activiteit of angst;
• overmatige spraakzaamheid;
• moeite met concentreren of afgeleid worden;
• verminderde behoefte aan rust en slaap;
• verhoogd libido;
• kleine onthullingen of roekeloze acties, onverantwoord gedrag;
• overmatige gezelligheid met manifestaties van bekendheid.

Vanwege het feit dat hypomanie wordt veroorzaakt door verschillende redenen, wordt een differentiële diagnose uitgevoerd in de psychiatrie. Als een episode van hypomanie veroorzaakt wordt door de adoptie van psychoactieve drugs, dan gaan tekenen van intoxicatie gepaard met een toename van de stemming.

Bij kinderen manifesteert de stoornis zich voornamelijk op het psychomotorische niveau van respons, vanwege het feit dat manische toestanden op deze leeftijd meer atypisch zijn dan bij volwassenen. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat voor voorschoolse en junior schoolkinderen, de opgewektheid, activiteit en de labiliteit van een gemoedstoestand, gemanifesteerd onder de invloed van vele factoren van interne en externe orde, normatief zijn. Het is om deze reden dat hypomanie bij kinderen wordt gesuggereerd voor langdurige euforie, vergezeld van impulsieve en grove gedragsstoornissen.

Met dergelijke oorzaken van de stoornis als hyperthyreoïdie of intoxicatie met psychoactieve stoffen, bestaat de therapie in het elimineren van deze oorzaken (thyreostatica, chirurgische behandeling, enz.).

Gebruik bij bipolaire stoornissen stemmingsstabilisatoren (stemmingsstabilisatoren):

• bijvoorbeeld litosan of litobid (de dosering is strikt individueel, de kleinste dosis is 0,6 mmol / l);
• anticonvulsiva (valproaat, carbamazepine, gabapentine, oxcarbazepine, topiramaat, enz.).

Wanneer slapeloosheid voorgeschreven benzodiazepines (clonazepam, lorazepam). Omdat ze verslavend zijn, worden ze voor een korte periode gebruikt. Soms voorgeschreven sedativa (zolpidem). Kinderen worden vaker voorgeschreven lithium preparaten.

Toepassing van valproate behoeften onder nauw medisch toezicht. Dit medicijn kan bij jonge vrouwen leiden tot hormonale veranderingen bij adolescente meisjes en polycystisch ovariumsyndroom.

Voor een effectievere behandeling van een bipolaire stoornis moet dit gepaard gaan met frequente vervanging van medicijnen door directe deelname van de arts. Stabiliserende middelen kunnen jarenlang worden gebruikt.

De ondersteuning van stemmingsstabilisatoren wordt meestal uitgevoerd in de beginperiode van stoppen, omdat het profylactische effect van deze geneesmiddelen traag is. Antidepressiva kunnen de ernst van een bipolaire stoornis vergroten. In deze gevallen wordt het gebruik van het medicijn opgegeven. In gevallen waar stemmingsstabilisatoren niet voldoende effectief zijn, dient u atypische antipsychotica in de therapie op te nemen.

Een bipolaire stoornis met de hypomaniefase zorgt voor een verplichte behandeling, aangezien stabiele hyperactiviteit van nature leidt tot uitputting van het lichaam, apathie en diep depressieve toestanden. Hypomanie heeft te maken met gevaarlijke gevolgen.

1. Gebrek aan slaap leidt tot een aanzienlijke overbelasting van het lichaam. Het niveau van aandacht en geheugen neemt af.
2. Mogelijke overeten leidt tot obesitas en de ontwikkeling van avitominoza. De afweer van het lichaam valt, verergerd door chronische ziekten.
3. Periodieke apathie compliceert zelfbeheersing en creëert extra levensproblemen.
4. Een reeks dagen van overmatige activering wordt vervangen door diep depressief en lang genoeg, tot meerdere maanden, perioden. De verwaarlozing van hypomanie leidt tot een afbraak. Een adequate perceptie van de realiteit wordt geschonden. Een persoon wordt een conflict, wat hem tot sociaal isolement leidt.

Hypomanie komt vaak voor bij creatieve mensen. In een aantal gevallen vielen beroemde schrijvers, dichters, componisten en kunstenaars gedurende lange tijd (maanden) in perioden van inspiratie en creëerden ze meesterwerken van de kunst. De periodes van herstel wisselden echter zeker af met depressies en een significante afname in kracht.

Pogingen om stralende inspiratie te herwinnen door het drinken van alcohol of drugs, leiden tot een absolute verslechtering van de situatie.

Over de tien tekenen van manie, zie hieronder.