Spaans kostuum

Met de hulp van het Spaanse kostuum, kunt u de nationale kenmerken en kleuren van Spanje benadrukken. Dit is een oud land van Fenicische origine, dat vroeger Iberia heette. Het ligt aan de kust van de Middellandse Zee en was lange tijd onder Romeinse heerschappij en nam vervolgens het christendom over.

Spaans kostuum kwam in de mode in de 15e eeuw. Het was de Renaissance, die haar voorwaarden dicteerde. Dan waren op een manier de ridderlijke idealen, manieren van koningen en de strengheid van de katholieke kerk, waarvoor alles zondig was.

In kleding waren natuurlijke en proportionele vormen belangrijk, maar ze waren zoveel mogelijk verborgen voor nieuwsgierige blikken om verleiding te weerstaan. Op dit moment verschijnt de term 'Spaanse mode' aan het adellijke hof van de Habsburgers, dat vervolgens werd geadopteerd door vele koninklijke families van Europa. Voor opvallende personen kleermakers genaaid frame, bulk en zware pakken. Ze waren zwaar om te dragen, omdat ze bijna het hele lichaam bedekten en een ingetogen beweging maakten. Er was geen vrijheid in de kleding van vrouwen.

Het driehoekige ontwerp leek op een geval waarin een vrouw verborgen was. Volgens de legende is deze stijl uitgevonden door de koningin van Castilië, Juana van Portugal, zodat niemand zou weten over haar zwangerschap. Dankzij de koninklijke uitvinding droegen de Spanjaarden vele jaren rijke en luxe jurken die oncomfortabel en omvangrijk waren.

Spanje is de trendsetter van de Europese mode geworden. De kleding van de vertegenwoordigers van het koninklijk hof van de Renaissance had zijn eigen kenmerken:

• De vorm en het silhouet leek op een driehoekig frame.
• Jurken werden genaaid met een lijfje en met een strak, gesloten korset om de natuurlijke vormen van de borst te verbergen.
• Het voorlijf had de vorm van een langwerpige cape. Het frame was gemaakt van gebogen metaaldraad, dat was afgezet met duur textiel.

• Twee strakke rokken werden aan het lijfje bevestigd. Ze waren van tafgen genaaid en stonden parallel aan elkaar.
• De bovenste rok had een driehoekige hals en de onderste had metalen ringen. Rokken snauwden naar elkaar.
• Over de rokken was een topjurk met een split gesneden. Het was vastgemaakt met lussen en vastgemaakt met een strik.
• De jurk was versierd met parels en een net waarin gouden draden waren geweven. Dit alles werd gebruikt als inserts.

• Met behulp van een korset werd de taille versmald en de maag strakker. Er werd een smal bord aan vastgemaakt, dat diende voor dit doel.
• Dameskleding was met lange dubbele mouwen, die waren genaaid van verschillende stoffen. De mof had een snede over de gehele lengte en uitgezet aan de onderkant als vleugels.
• De schouders worden kunstmatig vergroot met behulp van speciale rollen en bovenste mouwen.

In die tijd mochten vrouwen niet lopen met een open nek en decolleté - dus de kraag was voor hen een echte redding en een speciale decoratie. Het was rond, gegolfd en genaaid van een witte dunne kraag. In het begin was de kraag klein - niet meer dan 15 cm, maar na verloop van tijd werd het in de mode om grote kragen te dragen - tot 30 cm.

Naast de dressing werden verschillende versieringen gebruikt, bijvoorbeeld kralen, een waaier, een riem met gesp of hoeden.

Onder de jurk droeg de dame schoenen met een massieve houten zool. Ze waren versierd met een ornament gemaakt van spijkers. De dikte van de schoenen duidde op een teken van de aristocratie en adel van een persoon. De schoenen waren gemaakt van echt leer, fluweel of satijn en versierd met een patroon of borduurwerk.Ze hadden niet onder de jurk moeten uitkijken, behalve voor klompen die een enkeldiep zichtbaar zouden kunnen zijn.

De strenge etiquette van de Spaanse samenleving van de 16e en 17e eeuw dicteerde zijn voorwaarden niet alleen voor kleding, maar ook voor materiaal:

• Op dat moment werden heldere, kleurrijke stoffen met een patroon uitgedeeld. Dierenfiguren, religieuze symbolen en heraldische tekens werden als tekening gebruikt.
• Het kleurenschema was een andere variëteit. Zwart, bruin, grijs, wit, rood, paars en groen hadden de overhand in de kleding.
• De kleding was bovendien versierd met gouden draden, koorden, linten en brokaatkant. Dit alles werd op een pak in een andere richting genaaid.
• Aan het einde van de zestiende eeuw waren soepel monochroom textiel in zwang.

Eenvoudige meisjes gaven er de voorkeur aan zich anders te kleden dan edele dames. Ze hadden een andere mode, die de basis vormde van het traditionele Spaanse volkskostuum. We kunnen dit beoordelen aan de hand van de schilderijen van de beroemde Spaanse kunstenaar Goya, die felle kleuren en ongewone belichting gebruikte in zijn werk. Hij is een van de eersten die Macha verheerlijkt, een stadsbewoner die het prototype is van de beroemde Carmen.

De kleding van gewone vrouwen uit het midden van de 17e eeuw bestond uit de volgende elementen:

• Vrouwen droegen kleurrijke jurken zonder korsetten en gebruikten geen metalen frames voor rokken. De onderkant van de jurk was met grote plooien en vrij zwaaide in de wind.
• De overhemden hadden een lijfje en een veterschoen. Mouwen werden versmald. Ze kunnen tot aan de elleboog oprollen of volledig worden verwijderd.
• De jurk droeg een getailleerd jasje.

• Een belangrijk kenmerk werd beschouwd als een rechthoekige rand. Ze speldden haar. De kam was gesneden, 20 cm hoog, met meerdere tanden. Het was gemaakt van ivoor of schildpad. Met een knipbeurt naar vrouwen in de provincie.
• Een speciale decoratie was de mantilla. De zogenaamde lange kantluier, die op de kam werd gelegd. De lichte mantilla werd gedragen door ongehuwde meisjes en de zwarte door vrouwen. Voor plechtige gelegenheden droegen ze een lange sluier die de hele rug volledig bedekte. In de dans werd de sluier niet gebruikt, of was de verkorte versie ervan.

• De outfit vulde de opvouwbare ventilator aan. Hij was een echt kunstwerk, zoals met de hand werd gedaan. De basis van de ventilator was gemaakt van hout. Hij was bedekt met zijde, fluweel of zacht leer. Sommige fans waren versierd met kant.
• In het damespak waren belangrijke details: grote oorbellen, bloemen en kammen voor haar.

Jaren gingen voorbij, en de Spaanse outfit werd getransformeerd: sommige elementen van de stadsvrouw werden niet meer gedragen aan het einde van de 19e - begin 20e eeuw. Bijvoorbeeld, de mantilla en de kam, peineta genoemd in het Spaans, werd onderdeel van de koninklijke kleding. Nu worden deze details als historisch gezien: ze zijn af en toe te zien tijdens nationale feestdagen, carnavals of bruiloften.

Nationaal Spaans kostuum - onderdeel van de cultuur van Spanje. Elke regio van het land heeft zijn eigen kleding:

• In het zuiden, op het platteland, dansen Spanjaarden flamenco. Wanneer mensen dit woord horen, vertegenwoordigen ze het beeld van een gepassioneerde vrouw in een rode jurk. Flamenco is gemaakt en overgedragen aan andere generaties van de zigeunervrouw van Andalusië. Ze verkozen zich expressief te kleden voor dans, om elke beweging te benadrukken. De dansers hebben een smalle taille en gelaagde rokjes, met franje en draperie. Hun handen zijn open of volledig gesloten.
• In het midden van het land droegen meisjes traditionele Spaanse jurken of een shirt met schouderbanden, dat werd gedragen met een kort, licht jasje. Het hoofd was bedekt met sjaals of capes.

• In Valencia bestaat het vrouwenkostuum uit een zijden lichte jurk met een schort. Op het hoofd zit een dunne maaswerkdoek met een patroon, dat achter de boog is bevestigd. De jurk is een aanvulling op de lichte kousen en schoenen met lage hakken.
• In Catalonië dragen meisjes de voorkeur aan open rokjes met patroonschorten.Hun figuur wordt onderstreept door een wit kanten lijfje en de schouders worden gesloten met een opengewerkte omslagdoek. Dunne handschoenen die de elleboog bereiken, worden op handen gelegd. Op de kop - mantilla.

• Galicische dameskleding bestaat uit een blouse met lange mouwen en een uitlopende rode rok met lange, donkere fluwelen strepen. Een klein of groot schort met kant en kralen wordt op de rok gedragen. Een zachte sjaal is om je schouders gewikkeld. Het hoofd is verbonden met een sjaal.
• In het noorden van Spanje, de nationale damesoutfit in rustgevende tinten en met een bescheiden patroon.
• In een kostuum van vrouwen uit Opper-Aragon is er een crèmekleurig hemd met een prachtige zomerjurk.
• In Lower Aragon bestaat feestkleding uit een korte plooirok, een schort en een blouse met korte mouwen, die is bedekt met een sjaal.

Spanje is een land met een rijke cultuur en tradities. Het moderne nationale kostuum voor vrouwen heeft veel historische elementen geërfd. De traditionele outfit is elegant, met interessante versieringen. Het is versierd met goud en zilver borduurwerk en veelkleurige stenen. Knopen met ornamenten, brede riemen en grote kragen kunnen nog steeds worden gebruikt. In een vrouwelijk Spaans pak zijn dergelijke details relevant:

• Witte of zachte crème blouse, genaaid van lichtgewicht materiaal, met manchetten, ruches en kant.
• Lang, uitlopend uit het midden van de dij, een rok van zachte stof. Het kan met convexe patronen zijn of zonder hen.
• De jurk is rood met een paar ruches.
• Zomerjurk in felle kleuren en met een patroon van grote felle kleuren. Het wordt aangevuld door een hoed of sjaal met een brede rand.
• Korset in de vorm van een zwart vest of een veter-top.
• Details: kunstbloemen op de riem, op het haar of op de kraag.
• Kleurrijke luchtige sjaal met een pony.

Bewoners van een zonnig land houden ervan zich op een originele en natuurlijke manier te kleden. Hun lichte kleding met expressieve details kan een gedenkwaardig beeld creëren en de gasten een feestelijk humeur geven.

Flamencodans, die het handelsmerk van Spanje werd, werd verliefd op veel landen. Het is opgenomen in het programma van vele evenementen om een ​​beetje Spanje binnen te brengen en het in zijn nationale kleur te introduceren. De laatste tijd worden matinees en festivals gehouden in verschillende onderwijsinstellingen, bijvoorbeeld in kleuterscholen of op scholen. Als je carnavalsoutfits kiest, kun je een mooie en geschikte stage-afbeelding maken. Nationaal Spaans kostuum voor meisjes bevat alle details van het vrouwelijke beeld.

Flamenco-pak kan van twee soorten zijn:

• De eerste optie is een jurk met een ovale halslijn en franjes of een meerlaagse zigeunerrok. Daaronder kunt u elke blouse of tops dragen.
• De tweede optie is een speciale baht. Dit is een effen rok met een lange trein aan de achterkant. Haar stijl hangt af van de stijl van de dans. Met Bata kun je vrij rond het podium bewegen, omdat het geen snelle bewegingen vasthoudt. Met zijn hulp is het eenvoudig om een ​​spectaculair beeld te creëren van een dansende Spanjaard.

Het nationale kostuum voor vrouwen van het Fenicische land is helder, kleurrijk, met speciale energie. De smaken, eeuwenoude tradities en originaliteit van de Spaanse bevolking zijn erin verweven. Veel meisjes en vrouwen houden van het imago van een gratis Spaanse zigeuner die vrijelijk kan dansen op de pleinen van een drukke stad en de aandacht van passanten kan trekken.

Romantische naturen laten veel positieve recensies over het nationale Spaanse kostuum achter. De meiden zeggen dat de kleding perfect is voor klassieke Spaanse dans en flamenco. Ze benadrukt de beweging van elke danser en haar trotse houding. Een lange, pluizige, meerlaagse rok met ruches houdt de stappen niet vast en zorgt ervoor dat je gemakkelijk in de ruimte kunt bewegen.

Het harmonieuze beeld fascineert het publiek met passie en schoonheid, veroorzaakt sympathie en laat positieve emoties achter. Speciale details brengen de details van het kostuum: een waaier, kralen, oorbellen en bloemen die aan het haar of aan de kraag zijn bevestigd.

Als je een outfit kiest, kun je fantasie de vrije loop laten. Spaanse kleding is zo divers dat het gemakkelijk is om met je eigen handen te maken. Het is niet nodig om te twijfelen aan de keuze van stoffen: monofone en meerkleurige opties zijn geschikt. Een goed gemaakte Spaanse kostuum zal een deel van een hele natie met zijn rijke geschiedenis worden.