Gekweekte parels: variëteiten en groeiproces

Parels zijn een van de mooiste dierlijke mineralen. Gave van de zee, die wordt gedolven en gebruikt sinds de oudheid. Parels werden te allen tijde beschouwd als de personificatie van puurheid en schoonheid. Sieraden gemaakt met parels maakt het beeld vrouwelijk en zacht.

In de 13e eeuw verschenen technologieën in China die het gemakkelijker maakten om de edelsteen te mijnen. Aanvankelijk bestond het uit het haken van kleiballen, botfragmenten en zelfs miniatuur Boeddha figuren aan het weekdier. Maar deze methode gaf kleine en ongelijke parels. Toch bleef China tot de XVIIe eeuw het enige land dat parels verbouwde. In dezelfde eeuw in Japan begon het mineraal te groeien volgens de Chinese technologie.

Vanwege de verschillen in het uitgangsmateriaal bleken de parels vrij groot en gelijkmatig. Later, in de 20ste eeuw, kreeg de parateelttechnologie volledig vorm.

We zullen meer in detail begrijpen wat gekweekte parels zijn. Het cultivatieproces zelf omvat het creëren van de noodzakelijke voorwaarden voor de schelpen en de kunstmatige stimulatie van het weekdier. Om bepaalde soorten edelstenen te verkrijgen, nemen experts hun toevlucht tot trucjes als het kleuren van een reeds afgewerkt product, evenals het op een speciale manier fixeren van de stimulus in de gootsteen om de gewenste vormparels te verkrijgen.

Momenteel wordt de productie van echte parels niet uitgevoerd. In de vorige eeuw werd zijn prooi verboden als onderdeel van het programma voor het behoud van de populatie weekdieren (aangezien de schaal wordt geopend voor inspectie, sterft het weekdier).

Tussen de parels van "spontane" oorsprong en het op de boerderij geteelde onderwijs zijn er slechts twee verschillen.

1. Bij het doelgericht produceren van parels wordt het proces van "vreemd lichaam" dat de schaal binnendringt, bestuurd door een persoon. In de natuur is dit proces willekeurig.
2. Parels, gekweekt onder toezicht van een persoon, hebben de juiste vorm en een plat oppervlak. Natuurlijk, als deze eigenschappen geen kenmerk zijn van een bepaald type mineraal.

En er zijn ook enkele chemische en fysieke verschillen tussen de twee soorten edelstenen.

1. Stenen die op een boerderij worden gekweekt en die worden gedragen, krijgen een temperatuur die dicht bij die van een menselijk lichaam ligt. Maar absoluut natuurlijke steen blijft koud.
2. Gekweekte parels hebben een hogere dichtheid dan die geproduceerd in de zee.
3. De snit van zee-parels heeft een zijdeachtige uitstraling en de snit van een gekweekte edelsteen zal afhangen van de aard van de kern.

De waarde van parels heeft altijd de aandacht van fraudeurs getrokken. En met de verspreiding van gekweekte kralen, werden ze nagebootst. Maar er zijn een aantal tekens die een nep zullen onthullen.

1. Met echte stenen is het oppervlak nooit perfect glad en gelijkmatig.
2. Indicator van elasticiteit: als een nep van een kleine hoogte op een hard oppervlak wordt "gevallen", rolt deze gewoon, terwijl de originele "springt".
3. Op de schaal van Mohs hebben parels een dichtheid van 3-4 punten. Dit betekent dat het niet gemakkelijk is om te krabben.Als dit gebeurt, gaan de krassen naar de laag parelmoer. Als je een nep krabt, wordt alleen de bovenste laag verf beschadigd.
4. Natuurlijke parels zijn erg moeilijk te kleuren. De technologie, die het kleuren van kralen inhoudt, is gebaseerd op het principe van het inkleuren van alle lagen parelmoer. Bij blootstelling aan zo'n warme kraal verandert de kleur niet. Maar de nep zal van kleur veranderen.

Hoe je onderscheid kunt maken tussen natuurlijke en synthetische parels, zie de volgende video.

De vorming van een parel is een reactie van het weekdier op een uitwendig irriterend middel dat zich bevindt tussen de mantel en de schaal van de schaal of direct in de mantel (vouw ​​van de lichaamswand van het weekdier).

De buitenste lagen van de schaal zijn gevormd uit mineralen die worden vrijgegeven door het buitenste deel van de mantel. Ze produceert ook parelmoer die het binnenste deel van de schaal bedekt. Deze functie wordt gebruikt bij het vormen van parels.

Als de stimulus volledig ondergedompeld is in de mantel, wordt de zogenaamde parelzak gevormd, waarin het weekdier de stimulus geleidelijk omhult. Dit is hoe sferische kralen worden gemaakt. Als de stimulus niet in de mantel zakt, maar op de binnenste laag van parelmoer is bevestigd, begint het weekdier alleen het deel te bewerken dat voor de stimulus toegankelijk is.

Er zijn verschillende technologieën voor het introduceren van een stimulus in de schaal zonder de clam te beschadigen.

1. Linnaeus-technologie. Hij maakte een gaatje in de gootsteen waardoor hij een kleine kalkstenen bal plaatste. Hij deed het met zilverdraad.
2. Een andere optie suggereert het creëren van een dunne opening tussen de schaalflappen. Dit gebeurt met een speciale pincet.

U kunt parelproductie classificeren:

1. door technologie;
2. over de samenstelling van water.

Verschillende nucleaire en nucleaire technologie.

Met deze technologie wordt een stukje parelmoer of de buitenste schil van de schaal zelf als irriterend gebruikt. In dit geval wordt de korrel volledig organische oorsprong verkregen. Deze technologie houdt zich aan de meerderheid van de fokkers.

Volgens deze technologie wordt een kleine bal als irriterend middel gebruikt. Op basis van het feit dat dergelijke sieraden niet volledig van natuurlijke oorsprong zijn, is hun prijs veel lager.

De samenstelling van het water stoot zoet water en zee uit.

Elk van deze methoden heeft zijn eigen voordelen. Schelpdieren die in zeewater leven, kunnen in meerdere jaren slechts één parel produceren, terwijl het meeste zoetwater verschillende kralen kan maken.

Er is een verschil in de grootte van de kralen: vanwege het feit dat er slechts één stimulus wordt gevonden in mariene mosselen, zijn hun parels veel groter dan die geproduceerd door zoetwatermosselen. Sieraden met een maritieme oorsprong kunnen 20 mm bereiken, terwijl de gemiddelde waarde voor zoetwater sieraden 5-12 mm is.

Ondanks het feit dat de parels thuis worden gekweekt - hard werken, in Japan, is deze hobby populair geworden. Ze verkopen zelfs speciale kits met oesteroesters, een speciaal aquarium en voedsel. Voor thuiskweek wordt aangeraden om zonder pretenties mosselen te verzorgen. Dergelijke soorten parels als Kasumi en Mabe zijn heel gewoon voor de fokkerij. Ze danken hun populariteit aan relatief snelle resultaten.

Om het type oesters voor de fokkerij te selecteren, moet u bekend raken met verschillende indicatoren:

1. hoeveel ruimte is er nodig voor een oester;
2. wat zijn de toelaatbare indicatoren van onzuiverheden in water;
3. wanneer en hoe het weekdier te voeren;
4. op welke leeftijd kan een irriterend middel worden geïntroduceerd;
5. hoeveel tijd een parel wordt gevormd.

Gezien het percentage dood van schaaldieren nadat de stimulatie is gedeeld en de lage waarschijnlijkheid dat er zelfs maar één parel wordt gevormd, moet je minstens twee of drie dozijn oesters kopen om minimaal twee of drie kralen te krijgen. Om ze te plaatsen, is een aquarium van 100 - 150 liter nodig. Om ervoor te zorgen dat het weekdier niet sterft, zal het regelmatig nodig zijn om de temperatuur van water, hoeveelheden zout en onzuiverheden te meten.

De toelaatbare indicatoren van onzuiverheden in water zijn afhankelijk van het type weekdier (rivier of zee). Afhankelijk van waar, onder welke omstandigheden en hoe oude oesters worden gekweekt, worden onzuiverheden verwijderd of aan het water toegevoegd. Voor advies over dit onderwerp moet een specialist - bioloog raadplegen.

Schelpdieren voeden zich met organische sedimenten, algen en kleine organismen. Op boerderijen die open water breken, is er een hele technologie voor gebalanceerde voeding van weekdieren. Als de thuiskweek de mogelijkheid biedt om een ​​oester in een marinelagune van natuurlijke oorsprong te plaatsen, dan zal dit het voedingsproces van het weekdier aanzienlijk vergemakkelijken. Voedsel voor thuisveredeling kan worden gekocht op gespecialiseerde boerderijen.

De introductie van een stimulus is ook een individuele indicator. De bereidheid van het weekdier tot een vreemd lichaam wordt bepaald door de leeftijd, het type waartoe het behoort en de omstandigheden van detentie.

Er is geen specifieke tijdslimiet wanneer de parels worden gevormd. Verschillende soorten weekdieren hebben een andere hoeveelheid tijd nodig. De snelste juweelvormingstijd is 2-3 jaar. De langst gevormde vorm van zwarte parels is 9 jaar. Een kleine parel van binnenlandse oorsprong zal worden gevormd van 1,5 tot 4 jaar.

Er zijn verschillende functies die de prestaties van boeren beïnvloeden:

1. weekdierdood veroorzaakt een scherpe temperatuurdaling;
2. wanneer een stimulus wordt opgewekt, sterft 10-40% van alle weekdieren;
3. hoe jonger de mossel, hoe actiever de parelmoerlaag wordt gevormd;
4. Er zijn drie hoofdindicatoren die de voorwaarden voor de inhoud van mosselen bepalen: watertemperatuur, chemische samenstelling en zuurgraadindex.

Een laatste juweel is ingedeeld volgens twee parameters:

• in vorm;
• per graad.

In vorm zijn er verschillende variëteiten.

• Fig. Een langwerpig juweel met een glad, effen oppervlak. Het centrale deel is vrij breed en naar de uiteinden toe versmalt de vorm vloeiend.
• Scope. Parels die eruit zien als een perfect vlakke bol.
• Halfrond. De juwelen van dit soort zien er naar buiten uit als een bol die iets boven en onder is afgeplat. Dezelfde soort parels, voor de productie waarvan de Japanse onderzoeker K. Mikimoto (een verscheidenheid aan Mabe) toestemming kreeg.
• Barok. Parels met een bolvorm, maar vanwege verschillende asymmetrische uitsteeksels worden niet geclassificeerd als een bol of als een halve bol.
• Semi barok Sieraden heeft ook een bolvorm. Een onderscheidend kenmerk zijn de projecties in de vorm van strips.
• Tear. Parel in de vorm van een druppel of een traan. Beschouwd als de meest zeldzame. Ze zijn vaak ingelegd met tiaras en oorbellen.

Wat voor soort een juweel verkrijgt, hangt voornamelijk af van het type pareloester dat wordt gebruikt.

In de wereld zijn er meer dan 25 soorten gekweekte parels.Elke plantage probeert de onbekende exclusieve soort aan iedereen te geven. De meest voorkomende soorten zijn verschillende soorten.

• Misschien is de meest bekende variëteit akoya (akoya). De naam van deze soort komt van de naam van het weekdier. Het wordt geproduceerd op verschillende eilanden in Japan, Vietnam en China. Ondanks het feit dat dit soort parels door drie landen worden geproduceerd, worden alleen in Japan geteelde parels beschouwd als erkende klassiekers. Parels onderscheiden zich door hun perfecte vorm en schittering. De diameter van een standaard kraal is 10 mm. Hun kleuren variëren van wit, goud, crème tot lichtgroen en lichte lavendel.

• Soufflé. Deze naam is een soort van ontvangen voor de gelijkenis met de gelijknamige Franse dessert. Bij de productie van sieraden als de kern van een speciaal materiaal dat water absorbeert. Uiterlijk lijken de sieraden van dit type sterk op rozijnen. Hun kleuren variëren van roze tot paars.

• Roze parels Dit zijn uiterst zeldzame en dure juwelen. Hun prijs is te wijten aan het feit dat de kraal niet kan worden gewonnen zonder het weekdier te doden. Dit maakt het teeltproces onrendabel en hun natuurlijke extractie is verboden. Ze zien eruit als kleine, hete roze kralen met een onregelmatige vorm.

• Zwarte parel. Het wordt gewonnen op het eiland Tahiti en de Filippijnse eilanden. In zijn productie gebruikt de grootste tweekleppige mosselen in de wereld. Gewoonlijk hebben de kralen enige schaduw.

• Soorten parels van de Zuidzee. Onder deze naam worden de territoria van Oceanië, Australië en de eilanden van de Indische Oceaan gecombineerd. Parels kunnen van verschillende variëteiten zijn.

• Edison. Het wordt geproduceerd in Japan en de Verenigde Staten. Dit is een zoetwater-zoetwaterparel, die wordt gekenmerkt door een groot, glad oppervlak, een perfecte bolvorm en een heldere kleur. Qua prestaties is het niet anders dan de zee.

• Mabe. Kralen van dit type hebben een halfronde vorm, waardoor ze erg populair zijn bij juweliers. Het wordt gedolven in Japan en Zuidoost-Azië.

• Biwa. Kralen van dit type hebben een langwerpige vorm. Eindelijk bereiken ze 3-4 cm. Dit is een zoetwater parel, die ze begonnen te fokken in Japan op het gelijknamige meer. Later werd zijn productie beheerst in China en Mexico.

• Kasumi leuk. Een andere soort die wijdverspreid is geworden in Japan. Dit is een zoetwatersoort, in de vorm van een onregelmatige bol, met delicate tinten. Vanwege het feit dat het totale productievolume van parels laag is, is het een van de duurste.

Verwerking is noodzakelijk om de parel een presentabel uiterlijk te geven alvorens te verkopen. Het impliceert een aantal effecten op het materiaal.

• Bleken. De procedure wordt toegepast om de parels een uniforme kleur te geven of om de kleur in de richting van lichtere tonen aan te passen.
• kleur. Met deze technologie kunt u de kleur van de sieraden "afwerken" in de gewenste tint. Het wordt als onschadelijk beschouwd voor de structuur van de parel.
• Vijlen of vermalen. Het wordt gebruikt wanneer het nodig is om het oppervlak van het juweel glad te maken. Voordat het slijpen werd uitgevoerd met behulp van diamant. Gebruik nu wit koraalpoeder of albast. Steeds vaker wordt directe interventie vervangen door chemische behandeling.
• bestraling - de procedure voor het kleuren van de parelkern. Dit gebeurt met zilvernitraat en ultraviolette bestraling.
• polijsten. Het wordt gebruikt in gevallen waar de parel dimt. Meestal gebeurt dit door directe interactie met het menselijk lichaam of door verkeerd gebruik.

Wanneer het de parelstructuur verstoort, is het onmogelijk om de gevolgen te voorspellen. Het resultaat hangt af van de omstandigheden waaronder het specifieke juweel is gekweekt.

Net als elke andere sieraden, parels vereisen een aparte houding en goede zorg. Het product behoudt zijn oorspronkelijke uiterlijk langer, als u een paar regels volgt.

• Gebruik de crème niet voor het aantrekken van de sieraden.Bij interactie met chemicaliën kan de buitenste laag van de parel beschadigd raken en zal deze zijn glans en helderheid verliezen.
• Voordat u het juweel na het dragen terugstuurt, moet u het met een droge, zachte doek afvegen.
• Wikkel de parels in een zachte doek voor opslag.
• Opslagruimte mag niet te droog zijn.