Wat is een ongewone Russische zomerjurk?

Traditionele volkskleren hebben mensen. Voor Russische vrouwen is zo'n jurk een shirt met een zomerjurk. Tegelijkertijd met de toenemende belangstelling voor de etnostijl en geschiedenis van hun land, werden Russische sarafans tegenwoordig het object van aandacht van modeontwerpers. Laten we meer leren over dergelijke kleding en hun gebruik in het verleden en in een moderne kledingkast.

De traditionele kleding onderscheidt zich door een directe vrije snit. Meer bewegingsvrijheid in dergelijke kleding leverde inlegvellen tussen de details van het product. De contouren van de Russische zonnejurk zijn glad en heel zacht. Dit was vooral merkbaar in beweging.

Bovendien zijn de karakteristieke kenmerken van de zonnejurk:

• Aanzienlijke roklengte.
• Lange mouwen.
• Gelaagde outfit.
• Origineel decor in de vorm van complexe heldere ornamenten.
• Geweldige gewichtskledij.

Tot de 16e eeuw heette een lange jurk voor mannen een zonnejurk en pas later werd deze naam overgebracht naar dameskleding, die ofwel over het hoofd werd gedragen of met een knoop aan de voorkant.

Sinds de 18e eeuw is de Russische zomerjurk veranderd, die wordt geassocieerd met de hervormingen van Peter I, waarbij een kostuum in Europese stijl in de Russische samenleving wordt geïntroduceerd. Sundresses bleef alleen burgers, handelaren en boeren dragen.

Zulke traditionele kleding duurde het langst onder de boeren voor de langste tijd, dus het was de boerenversie van de zomerjurk die in zichzelf alle typische kenmerken van dit element van de Russische klederdracht concentreerde.

In een Russische zomerjurk ziet een vrouw van elke lichaamsgrootte en elke leeftijd er aantrekkelijk en origineel uit. Vanwege de vrije snede beperken dergelijke kleding geen bewegingen en verbergen ze alle gebreken in de figuur volledig.

Sundresses in Russisch volkskostuum werden vertegenwoordigd door de volgende types:

1. Tuniekachtige zomerjurk, die geen middenzoom heeft. Deze outfit werd ook doof genoemd, omdat het werd genaaid uit een stuk doek en zijpanelen. Dit type zomerjurk is de oudste. De uitsparing aan de voorkant was meestal klein, rechthoekig of rond. Ook zat er vaak een kleine incisie in, waarop op een knop snaren of een sluiting zat. Voor het afstemmen van dove overgooiers op doek, canvas en andere handgeweven doeken. Aan de zoom, armsgaten voor handen en halslijnen, werden de items afgezet met een emmer, beschilderd doek, applique of borduurwerk in de vorm van smalle stroken.
2. Kosoklinnaya-model. Voor het naaien van een dergelijke zomerjurk gebruikt een solide achterpaneel, twee rechte voorste webben en schuine zijwiggen. De voorste doeken kunnen worden genaaid of vastgemaakt met behulp van lussen van kant of metalen knopen. Voor deze overgooiers gebruikt als huishouddoeken en in de fabriek gemaakte stoffen. Ze werden genaaid van brokaat, taf, Chinees, fluweel, linnen, zijde, stoffen, wol en andere materialen. Sommige van deze zomerjassen hadden een strakke voering, soms gewatteerd. Voor het decoreren van alledaagse variaties van een zonovergoten Kosoklinnaya werden textiellinten of emmerstrips gebruikt en feestelijke kleding werd afgezet met vlechtwerk, vlechten, zijden linten, pony of metallic kant.
3. Direct model Deze zomerjurk, die ook Moskou of rond werd genoemd, werd het meest voorkomende model in de 19e eeuw. Bij de vervaardiging van een dergelijke zomerjurk gebruikte rechte panelen, die werden verzameld in kleine plooien in het bovenste gedeelte. Genaaide rechte overgooiers voornamelijk van fabrieksstoffen.Voor de riemen gebruikte dezelfde stof als de rok, of vervangen door vlecht. De zoom van deze jurk was versierd met linten of kant.
4. Model met een lijfje. Zo'n zomerjurk had een aansluitend lijfje waaraan rechte panelen werden genaaid om een ​​volumineuze rok te creëren. Zulke kleding was gebruikelijk in het centrale deel van het land. Ook afzonderlijk onderscheiden zomerjassen, waarvan het lijfje op een juk zat.

De belangrijkste en afgeleide typen Russische sarafans worden weergegeven in de volgende afbeelding.

De kenmerkende kenmerken van het Russische dameskostuum zijn het veelkleurige en eigenaardige ornament. De favoriete kleur voor sundresses was rood. Dat was de kleur van huwelijkssundressen.

Witte overgooiers met gouden patronen zagen er prachtig uit.

Ontwerpers gebruiken het Russische volkskostuum nu vrij vaak als een creatieve basis voor hun collecties. Ze voegen elementen van de Russische zomerjurk toe aan moderne kleding.

Tegenwoordig reageren Russische sarafans op constructieve vormen die in het verleden werden gebruikt om dergelijke kleding te naaien. Moderne kostuums afgezet met folkborduurwerk, gepresenteerd in verschillende hoeveelheden. Het kan alleen dienen als een accent en een interessant decor en kan een product rijkelijk versieren.

In het verleden werd de jurk gedragen met een lang shirt, dat meestal wit was. Nu, onder de zomerjurk, dragen ze ook voornamelijk een shirt met lange mouwen, versierd met borduurwerk, maar soms wordt het vervangen door een witte blouse. In de winter wordt een Russische jurk gedragen met een bontjas of een warmer jasje.

Zomermodellen van de Russische zomerjurk worden gedragen met rieten sandalen. Bij koud weer zijn laarzen hier ideaal voor.

Zowel korte en lange kralen, lichtmetalen of plastic armbanden en oorbellen, linten, evenals gebreide tassen gemaakt in etnische stijl zijn geschikt voor dergelijke kleding. Een stijlvolle toevoeging aan de Russische sarafan is een kanten kokoshnik.